afscheid nemen
We zien altijd uit naar onze verloftijd in Nederland. ‘t Is een tijd om te rusten, vriendschappen bijhouden en nieuwe contacten op te bouwen. Een tijd om administratie in Nederland op orde te houden, medische controles en ‘onderhoud’ te doen, en dit keer ook nog een baby krijgen J.
De weken waren omgevlogen, en het was nog 1 dag voor vertrek. Een week na Samuels geboorte hadden we zijn paspoort aangevraagd. Als uitwonend Nederlander gaat alles altijd net wat anders dan anders, voor een paspoortaanvraag moesten we naar Breda. In eerste instantie kon alles per email worden verstuurd en dan binnen 2 weken was het paspoort binnen. We dachten dus ruim op tijd te zijn, want we hadden nog 4 weken. Helaas, het bleek drukker dan normaal en paspoort bij geboorte bleek net wat meer papieren nodig te hebben dan anders. Zo reed ik de dag voor vertrek met Samuel samen naar Breda om zijn paspoort op te halen. De afgelopen dagen waren grotendeels gevuld met inpakken van 8 koffers, wegen en herindelen, dit eruit en dat er weer in. En tussendoor afscheid nemen van vrienden en bekenden. Vandaag ging mijn dag grotendeels verloren in rijden naar Breda, dus Adjete nam de schoonmaak van het huis op zich. De meisjes konden gelukkig bij iemand spelen zolang ik weg was.
Tijd om echt bewust bezig te zijn met afscheid nemen was er niet geweest. Emoties die de hoofdrol speelden zijn stress en frustraties omdat alles niet zo vlot gaat als ik het wil. 2 uur rijden op een rustige snelweg met een slapende baby achterin werkt dan eindelijk relaxend. Muziekje op, gedachten even de vrije loop, geen lijst van dingen om achteraan te rennen, of mensen die nog een laatste keer langs komen.
Als popcorn ploppen de gedachten over elkaar heen. ‘Morgen weer in het vliegtuig. Overmorgen weer in heet Togo. Dank U wel God, dat we samen kunnen reizen en Samuels paspoort toch op tijd klaar is. Zal hij de klimaatverandering goed verdragen lichamelijk? Afscheid nemen van iedereen eerst nog. Wat was het heerlijk even iedereen weer dichtbij te hebben. Veel te weinig tijd met iedereen doorgebracht. Sommige mensen zelfs helemaal niet meer kunnen ontmoeten. Nederland blijft toch altijd een beetje thuis, de plek waar ik weet hoe de dingen werken en waar ik weet waar ik wat kan kopen. Waar ik onafhankelijk ben en weet waar de mensen om me heen het over hebben. Morgen alles weer loslaten, en als gezinnetje weer terug. Dit keer misschien wel voor 1,5 jaar. Voelt zo lang, er kan zoveel gebeuren in die tijd Heer. Zaten we maar dichter bij, of in elk geval met beter internet!’
Al rijdend kruipt er ineens zo’n zwaar gevoel van eenzaamheid mijn hart binnen. Afscheid nemen kan ik meestal zonder veel drama, maar soms overvalt de moeilijke kant ervan me op het onverwachts. Vader, ik hou toch van de mensen hier? Altijd maar weer komt het afscheid te vlug en was de tijd samen te kort.’ Ineens een dikke brok in mijn keel. Ik word heel stil van binnen. Dat moment dringt de muziek mijn gedachten weer binnen. “Waar ik ben, bent U, wat een kostbaar geheim. Uw naam is Ik ben en Ik zal er zijn. In tijden van vreugde maar ook van verdriet, ben ik bij u veilig, U die mij ziet. Ik ben die ik ben is Uw eeuwige naam, onnoembaar aanwezig deelt U mijn bestaan. Hoe adembenemend, ontroerend dichtbij, Uw Naam is Ik ben, en Ik zal er zijn.” En daar in de auto, op de rustige A58 kruip ik even op schoot bij mijn hemelse Vader. Die mijn bestaan deelt, mijn gedachten kent, maar belangrijker nog: Die mee gaat, en er zal zijn. Hij is bij mij daar in de auto, maar zal met me mee in het vliegtuig stappen. Want daar in Togo heeft Hij me geroepen, en daar is Hij altijd geweest om me te geven wat ik nodig heb. Bij Hem ben ik veilig. En als we eenmaal weer in Togo zitten, ben ik daar toch weer gelukkig. Uit het oog is niet uit het hart, dat hebben de afgelopen 10 jaar wel bewezen. Nergens beter dan te leven in het centrum van Gods wil.
De toekomst is zeker, ja eindeloos goed. Als ik eens moet sterven, als ik U ontmoet, dan droogt U mijn tranen U noemt zelfs mijn naam. U blijft bij mij Jezus, laat mij niet gaan. O naam aller namen, aan U alle eer, niets kan mij ooit scheiden van Jezus mijn Heer! Geen dood en geen leven, geen moeite of pijn. Ik zal eeuwig zingen, dicht bij U zijn.