18 juni geestelijke strijd

Deze weken ervaren we veel tegenslag op de campus. Het lijken kleine dingen, maar samen geeft het ons het idee dat de duivel ons probeert te ontmoedigen door allerlei praktische dingen.

Enkele voorbeelden.
Robert, een van onze stafleden ging naar Samoa (eiland in grote oceaan) voor een training in waterhuishouding. Alle support om te reizen was binnen, de benodigde visums ook, behalve een transitvisa die altijd makkelijk te krijgen is. Een 3daagse reis eindigde in Hongkong, waar ze hem niet toelieten in het vliegtuig naar Fuji en Samoa. Tot 3 keer toe heeft hij aan het verzoek voldaan, en steeds werd hij geweigerd om een andere reden. Uiteindelijk is hij na 3 weken weer teruggekomen naar Togo, zonder training en verlies van een hoop geld.

Vorige week was de elektriciteit afgebroken. Dat gebeurt vaker, maar nu duurde het ruim 2 dagen voor het gerepareerd was. Het was niet het hele gebied, maar alleen de campus.

De pomp werkt op elektriciteit dus was deze dagen ook buiten werking. Maar nadat de stroom weer werkte, bleef de pomp kapot. Een nieuwe pomp gekocht, nog steeds kapot. Nu blijkt dat ook de elektriciteitskabels kapot zijn. Bijna een km kabel moet opgegraven worden, allemaal met de hand natuurlijk! Hopelijk is er dan genoeg geld om een nieuwe kabel te plaatsen. Zonder pomp hebben we geen drinkwater, dus moet al het water gekocht worden. Weer een kostenpost erbij! En iedereen sjouwt nu dagelijks met zijn emmers water naar zijn kamer om de wc door te spoelen, te douchen en was en afwas te doen. Dit probleem duurt nu al een week. Gelukkig blijven we allemaal positief en wordt er niet veel geklaagd. Maar het vraagt wel veel tijd en energie. En na een warme dag was een koude douche een heerlijke verfrissing!

2 weken geleden stierf een baby van 2 maanden in de kliniek. We hebben vaker kritieke patiënten, maar voorheen zagen we hoe God wonderen deed en mensen boven verwachting weer genas. Maar we zijn een kliniek en sterfgevallen gebeuren. Gisteren stierf echter weer een kind, 2 jaar oud. Dit is het vierde kind in korte tijd. Elk sterfgeval is ingrijpend, maar een kind is wel het aangrijpendst van allemaal. Het intense verdriet van de familie en wetend dat het niet een ongeneeslijke ziekte was, maar gebrek aan kennis van de ouders en te laat om hulp komen, maakt het voor het kliniekteam dubbel zwaar. En wij als campus voelen het leed op afstand mee.

We hebben ook meer last van slangen. 1 slang zat in de tas van de persoon die naar Samoa wilde. Hij voelde iets bewegen in zijn tas en was verstandig genoeg niet gelijk de tas open te doen. De slang kon worden gedood. Een week later een slang in de kliniek, die ontsnapte. Een paar dagen later echter kwam hij weer naar binnen en toen kon hij worden gedood. Vanochtend wilde ik naar de school lopen, toen er een slang een meter voor me uit de bosjes over het pad kronkelde. ‘k Had het lef niet meer om verder te lopen en ben terug gegaan.

Afgelopen zondag kreeg de leider een telefoontje van zijn broer, dat zijn moeder overleden was na een slangenbeet. Hijzelf is de enige christen in zijn familie, alle anderen zijn moslim, ook zijn moeder. Dat maakt het overlijden van zijn moeder dubbel zwaar voor hem.

Ook Ali, een van de tieners die op de campus hun thuis hebben gevonden, kreeg ook telefoon van zijn familie uit het noorden van Togo: onverwachts is zijn vader overleden. 

In elk geval lijken al deze incidenten toevallig, maar wij beginnen te denken dat het een geestelijke aanval is om het werk op de campus te verzwakken en mensen te ontmoedigen. We hebben voorheen ook kritieke gevallen in de kliniek gehad, maar een sterfgeval was een grote uitzondering. De pomp heeft eerder problemen gehad, maar nog niet eerder duurde het zo lang voor het gerepareerd is en zitten er zoveel kosten aan vast.

We bidden er voor als campus en we ervaren het als een herinnering dat we hier op oorlogsgebied zijn. We vallen het rijk van satan aan met ons werk, en natuurlijk blijft hij niet stil toe kijken hoe mensen geraakt worden door het Evangelie! Ik wil daarom deze keer maar gebed vragen voor de campus, het personeel, onze voorzieningen en missie. Bescherming en gezondheid, veiligheid, eenheid, positieve moraal en blijvende focus op God en niet de omstandigheden. Bidt ook vooral voor de leiders van de basis die de meeste tegenstand ervaren. We wanhopen niet, want Hij die in ons is, is sterker dan hij die in de wereld is! We moeten alleen wel de juiste wapens hanteren en dicht bij Hem blijven, die de overwinning heeft behaald.