al weer thuis
Lieve mensen,
het spijt me van de weinige verhalen, ik heb er nog een paar in voorraad waar ik gewoon de tijd niet voor heb (genomen) om ze neer te schrijven. Vrijdag 9 juli ben ik op Schiphol geland. Het weekend bij een vriendin doorgebracht, omdat ik een bruiloft had. Maandag aangekomen in 't Zeeuwse. Wat gaat er door me heen zulke dagen?
Wat rijden de auto's toch ongelooflijk netjes in rijen, zelfs in de file, terwijl men toch best ruimte heeft om langs elkaar heen te rijden. Structuur en orde, heerlijk. En iedereen heeft nieuwe auto's, zelfs al zijn ze voor hier al oud.
'k Moet ook wel weer wennen aan de gespreksonderwerpen. Over de betere deodorant die geen gele vlekken geeft op je blouse en toch lang werkt. Wel 4 euro, maar dan heb je ook wat. En de hitte is ongelooflijk, daar kunnen we gewoon niet van werken. Ik vind het heerlijk weertje!
Oh, en dan gaan we naar de supermarkt: welk brood wil je? 15 soorten. Wat wil je drinken? 20 soorten. Wat voor op brood? 't leven is echt ingewikkeld hier! Oh, en het gewicht! Ben je aangekomen? 'k Heb de laatste maanden weinig aan mijn gewicht gedacht; gegeten als ik honger had, niet gegeten als ik het te druk had, lekker gegeten als ik de kans had, geen weegschaal aangeraakt. :-) 'k weeg nog steeds hetzelfde!
O, en wat ook bizar is: 't wordt bijna eng om naar een vreemde locatie te gaan zonder mobiel of tomtom. Als je die eenmaal gewend bent, raakt het vertrouwen op eigen inzicht steeds kleiner! Grappig om te merken dat ook de tomtom geen garantie biedt, we moesten toch een keer omdraaien nog! :-).
De lucht hier is zo zuiver, 'k heb het gevoel dat ik maar 1 keer in de minuut hoef adem te halen! Heerlijk om buiten te zitten en geen auto's, claxons en andere herrie te horen. Geen musquito-beten als ik buiten zit, en 't is eindeloos lang licht!
En het regent alweer afspraken, verjaardagen en reunies. 'k Heb mijn agenda weer bij de hand!
Eten kan ik de hele dag door, alles is lekker. Af en toe gooi ik er nog een engels woord doorheen, maar de Nederlandse/zeeuwse taal begint weer comfortabel te voelen.
Grappig om mijn nichtje van school te halen en te merken hoe menig moeder denkt dat ik mijn zus ben!
Thuis zijn is heerlijk. Even geen grote verplichtingen, tijd om uit te rusten en bij te tanken. 'k Heb sinds februari 1 weekendje vrij gehad, verder minstens 6 dagen per week gewerkt. Ik was moe, vermoeider dan ik ooit ben geweest achter de receptie-balie! Maar ook dankbaar en voldaan, terugkijkend op zoveel mensen die mijn leven in en uit zijn gelopen. Levens die veranderd zijn, harten geraakt, niet door grootse daden, maar door simpel lief te hebben, handen die dienen, en ogen die accepteren, hoe bizar je uiterlijk, hoe tragisch je verhaal ook is.
Gisteren op mijn kamer mijn tassen uitgepakt. Daar vond ik de 2 grote kaarten vol bedankjes en bemoedigingen van collega's en patienten. Mijn hart en ogen liepen even over. Waarom ik, Heere? Ik ben ook maar een gewoon mens, en toch vertrouwde U me zoveel gebroken harten toe. 't Is met Gods hulp en zegen gedaan. 't was niet volmaakt, 't waren geen bijzondere dingen die niemand anders kan doen. Maar God heeft het gebruikt en groot gemaakt, zodat levens veranderden. Niet door mij, maar door ons als Mercy Shippers. Geweldig om daar deel van te zijn geweest!
Spannend ook om weer een nieuwe stap te nemen, die altijd blijft voelen als weer een sprong in het diepe. Wetend dat wie springt in geloof, een Vader heeft die op zal vangen. Geloven is geen saai leven, dat is zeker!
'k Zie ernaar uit bij te praten!