22 aug. De eerste dag in mijn 2e 'thuis'

Zit ik dan, met mijn benen op een stoel voor het RAAM in mijn kamer! Dat gebed is in elk geval verhoord dus! Ik lig in een 4persoonskamer, 2 kamertjes met stapelbed, en dan nog 1 zithoek met raam, waar ik nu zit te schrijven. 

Pfoeh, wat is er allemaal gebeurd al? Goede reis gehad. Bij het inchecken bleek alleen dat het reisbureau me verkeerd had ingelicht over de bagage. Het is 23 kg ipv 32. Laat ik nou 'toevallig' niet meer in mijn backpack hebben kunnen proppen dan 23 kg! Maar die andere koffer woog er dus wel 33! Dat gaf een probleem, want het maximum gewicht is 32. Dus daar ging de koffer met wol, knuffels, draden, boeken, puzzels open. Ze gaf als tip er een spijkerbroek of vest uit te halen. Ik lachen: je wil niet weten wat hier in zit! Uiteindelijk een boek in mijn handbagage gepropt, waardoor die te zwaar woog, maar handbagage wegen ze zelden. Nee, ze konden de fout niet door de vingers zien, 50 euro moest betaald worden. Ik moet het reisbureau er maar voor laten betalen. Doen we dat dan maar, ik kan moeilijk weer opnieuw in gaan pakken! En 'k heb dan toch maar mooi gratis 10 kg meer mee! Wachtte me alleen nog het probleem van koffers sjouwen in Benin, maar ook daar kwam weer een oplossing voor. Ik ontmoette al 3 andere Mercy Shippers in Amsterdam, dus die wilden wel helpen. In Cotonou kreeg ik zelfs een karretje in handen geduwd van een man die hem eerst voor mijn neus wegkaapte. 

Eenmaal aan boord begon het feest van mensen weerzien! Sommigen wisten ervan, maar anderen niet. Dat weerzien is het leukst! Toch al snel naar mijn kamer vertrokken, 'k was doodop. Alle Nederlanders leken op vakantie, had gehoopt dat Oebele of Daniel mijn koffer even naar beneden zou slepen. Maar daar staat Lok Gurung naast me, de security man. Waar ga je wonen, dan breng ik je koffer even. Zelfs het laatste traject met koffers is opgelost! 'k heb in totaal minder dan 10 meter zelf aan die 32kg hoeven te slepen! Ja hoor, ook daarin wordt voorzien.

En wat een zegen is die cabin! Behalve het raam heb ik 2 kasten ipv 1 om spullen op te bergen, dat is dus 2x zoveel ruimte voor een 3x kortere periode. Blijken 2 van de 4 personen ook nog op vakantie, dus lekker om te beginnen. Op dit moment kan ik alleen maar als negatief puntje noemen dat ik boven lig, en dus mijn hoofd stoot als ik rechtop ga zitten. Wat weer wel als voordeel heeft dat ik nooit met een slaaphoofd uit bed stap met het idee dat ik beneden lig, want mijn hoofd vertelt me dan alvast dat ik hoog lig ;-).Becca, mijn kamergenoot is er ook nog maar 2 dagen, dus ik kan haar meer uitleggen dan zij mij, ook wel grappig. Ze blijft wel 2 jaar, dus voorlopig zit ik nog met mijn hoofd aan het plafond gekluisterd.  

Goed geslapen, 's ochtends bij ontbijt weer menige omhelzing gekregen. Niet veel Nederlanders tegen het lijf gelopen, er is een groep weg voor het weekend. Ongelooflijk hoe ik in die paar uur al een hoop nieuwtjes hoor. O.a. dat er die middag een verjaardag gevierd wordt van de kokkin in het Hospitality Center (HC). Dus ik doe de ochtend rustig aan en vertrek rond 12 uur richting HC. Ook daar weer verwelkomd door het mafste team dat daar rondloopt, en alvast met de nieuwe patienten kennis gemaakt. Domme fout gemaakt! Wel een hoop spullen meegenomen voor patienten, maar voor de vrienden die er werken vergeten inkopen te doen! Ai, dat is een domme fout. Had ik moeten weten, dat het meenemen van kado's zeker in Afrika verwacht wordt, al is het maar iets simpels. Ze zijn niet beledigd ofzo, maar sommige opmerkingen maken het me wel duidelijk dat het jammer is dat mijn wondertas geen verrassing voor hen heeft. In het vliegtuig zat ik naast een jonge man van mijn leeftijd die na 6 jaar pas weer op bezoek ging bij zijn familie in Benin. Hij kon de ticket al wel eerder betalen, maar je kunt echt niet met lege handen thuiskomen, dus kun je maar beter niet te vaak gaan!

De verjaardag zou 3 uur gevierd worden, maar tegen 3 uur is die toch maar uitgesteld tot 5 uur. Waarom ook niet tenslotte, iedereen werkt tot 8, alleen maar gezelliger, want dan is de nachtploeg er ook nog even bij! Wat een suffe verjaardagen hebben wij soms! Een lol dat ze hier hebben, taart met kaarsjes, zingen, afgewisseld met gebed, speeches en uiteindelijk het aansnijden van de taart. Dan is het in 15 minuten aanbieden van stuk taart, koekjes, klein soort pizza en drinken, waarna iedereen een speech/wens/gebed/herinnering uitspreekt over de jarige. 'k ben er maar bij gaan zitten, want ik versta het grootste deel toch niet. AnneMarie is een vrijwilligster uit Benin die af en toe vertaalt. Ze heeft overal en nergens gewoond en haar engels is goed...vinden de anderen. Zij wordt denk ik mijn vertaalster, maar ik heb vandaag in elk geval grote moeite haar snelle gebrabbel te kunnen volgen. De verjaardag was in elk geval een goed begin! Tussendoor zijn de eerste bellen weer geblazen en ruiken mijn kleren weer afrikaans van de zwetende, stoffige kinderhoofdjes die op schoot hebben gezeten. 

Wat wel raar is, is dat ik geen briefje heb gekregen van de persoon onder wie ik werk. Ik weet zelfs niet wie van de 3 me in gaat werken, of dat ik gewoon zelf mag uitvogelen wat ik kan, wil en mag doen. Zou me ook nog niet verbazen. Afijn, morgen ga ik de dienst in het centrum volgen, en dan maar weer verder praten en vragen en bedenken. Ben er al achter dat na het eten een uur siesta wordt gehouden, daarna leeft het weer wat op. En ook hier hou je met een goede film mensen een poosje zoet. 't is weekend, dus dan zullen ook nog wel andere regels gelden. 

Heel wat indrukken weer, maar het voelt toch ook wel als een 2e keer thuiskomen. Ben toe aan mijn bed! Tot laterzzzz