19 juni

Gisteren vrij. Met Ellen (we zijn met 2 Nederlandse Ellens) naar de markt geweest. Zo'n 40 minuten lopen, maar met een taxi beweeg je nog niks. Dus ipv lekker over het strand, lopen we hier plassen, vuil en auto's te ontwijken. Minder frisse lucht, maar wel veel meer humor moet ik zeggen. Wat moeten afrikanen het straatleven in Europa saai vinden! Ik ben een verzameling aan het maken van de borden die hier op straat te vinden zijn, vooral de voorlichtingsborden van de VN, artsen zonder grenzen en overheid. Hoop ze binnenkort op de site te zetten.

Op de markt gekeken voor haarlak, schoenen en een badlaken. Geweldig veel lol gehad bij de schoenenman. Ik wilde zwarte schoenen hebben voor bij de receptie. Maar mijn voeten zijn groter dan die van de gemiddelde afrikaanse vrouw denk ik. Heb van alles aan gehad, veel grappen gemaakt met de verkopers, die hard moesten lachen om die gekke blanke die op slippers door de modder liep ipv een taxi te nemen.
Vervolgens een riem gekocht van D&G voor 3 dollar. Hier kom je de vindingrijke Afrikaan tegen. 't Waren Sierra Leoners, dus ik kon met mijn Krio weer vrienden maken. 1 van hen was supporter van het Oranje voetbalteam, dus we zaten helemaal goed! De riem was veel te groot, dus hij werd uit elkaar gesloopt, ingekort en weer gerepareerd. Toen moesten er nog wat extra gaten in. De antenne van de transistorradio werd eraf gehaald, met een houtje als hamer werden zo 2 nieuwe gaten gemaakt. Nog even gepraat over het verschil Europa/Afrika, dat het zwoegen is voor weinig geld in liberia, maar dat hun handeltje not too bad ging.
Ze hebben me geholpen een nieuwe sim-card te kopen (ik kan nu smsjes sturen voor niet goedkoop), en de volgende keer gaan we uiteraard weer eens een praatje maken met Mustafa. Want zijn winkeltje is behoorlijk veelzijdig!
Tenslotte toch maar met de taxi teruggereden. (als God ja zegt, wie kan dan Nee zeggen? op zijn auto.) In de jamaica road wasmiddel gekocht bij een klein kraampje. Ik heb besloten de economie een beetje te helpen hier, en zo weinig mogelijk op het schip te kopen. Er liepen een groep kinderen rond, en de vrouw verkocht ook lollies. We hadden zo'n lekkere middag gehad, dus heb de hele pot lollies maar leeggekocht om uit te delen aan iedereen daar! Ik wil niet voor sinterklaas aangezien worden, dus kan het niet elke keer doen, maar wij genoten minstens net zoveel als die kids!!

Op het schip hebben ze een golfkarretje, waarmee ze oogpatienten van het schip naar de weg rijden. Het karretje had net iemand afgezet, dus we konden een lift mee terug krijgen. We voelden ons net lid van het koningshuis, wat een maf ding is het zeg!

De dokter vinden voor Samuel is nog niet zo makkelijk. Ik moet nu nog 1 kantoor langs, HR, vragen of zij in de archieven gegevens kunnen vinden van hem. Het operatieschema is ook vol, en er komt voorlopig geen chirurg die de operatie zou kunnen doen. God weet gelukkig wegen die wij niet weten, dus laten we blijven bidden dat er op de een of andere manier toch een oplossing komt!
Hartelijke groeten vanuit mijn 'hotelkamer'.