1 okt. eerste dagen
wat foto's van de campus en strand enzo onder het kopje 'albums'. Helemaal naar onder scrollen, onder kopje hawai.
Vrijdag, introductiedag.
’s Morgens een Hawaiaans welkom gekregen. Met zang en dans volgens de cultuur hier. We leerden wat woorden en gewoontes. De inwoners van Hawai geven hun dans, gastvrijheid en vriendelijkheid. In return geven wij als gasten een gift. ‘Kom nooit ergens te gast met lege handen’, is een gezegde hier. Ook moeten we onze schoenen uitdoen als je ergens binnenkomt.
Tot slot werd er op een enorme schelp geblazen, wat klinkt als het blazen van de hoorn. Alle windrichtingen op, om de rijke zegen van God over alle windstreken te verkondigen.
Het mooie van dit welkom vond ik dat ze een niet-christelijke cultuur niet om zeep hebben geholpen, maar de gewoontes en tradities hebben omgebogen tot uiting van hun geloof in God. Het blazen van de schelp, het slaan op de drum, de dansen waren vroeger voor de goden der natuur, nu worden ze gebruikt om de God die deze schitterende natuur gemaakt heeft te aanbidden. Mooi! Christus verheerlijkt, maar de veelzijdigheid in cultuur behouden. Dat hebben wij als Westerse zendelingen toch vaak anders gedaan.
De veelzijdigheid en veelkleurigheid kwam ook ’s avonds weer boven. Elk land dat hier aanwezig is werd gepresenteerd. Van elk land droeg 1 persoon de vlag. Een voor een kwamen ze langs. 36 landen zijn hier vertegenwoordigd! Vrijwel heel Europa, Kosovo, Turkije, Rusland, China, Kazachstan, India, Nepal, Cambodja, Zuid-Korea, Afghanistan, Irak, Iran, Burkina Faso, Nigeria, Fiji, Australie, Nieuw-Zeeland, Amerika en Canada natuurlijk, een eindeloze rij! ik kreeg er kippenvel van als je ziet hoe van overal op de wereld mensen hier naartoe zijn gekomen. Om God te kennen en Hem bekend te maken! Op een veelkleurige manier: in sport, in bijbelschool, gezondheidszorg, agri-culture, kunst, fotografie en film, ICT, hier op Hawai door cultuurpresentaties in de hotels. Wat denken wij vaak bekrompen over hoe we de mensen kunnen bereiken met het Evangelie. Een deel van de school is nu ook actief bij de wereldberoemde triathlon ‘Iron Man’ hier op het eiland. Die wordt a.s. zaterdag gehouden. Gewoon om te helpen, maar tegelijk daar te bidden en te getuigen van God als de kans zich voordoet.
Nog iets over ywam. Ywam is een organisatie opgestart in 1960. Dit jaar is dus het 50-jarig jubileum! Loren Cunningham is de oprichter. Hij kreeg een visioen waarin hij golven van jonge mensen de landen in zag stromen. Hij begon Youth with a mission, (Jeugd met een Opdracht, in Nederland dus JmeO) met een kleine groep, ontmoedigd door veel mensen, maar vertrouwend op God. 50 jaar later zijn minstens 20.000 fulltimers actief in 1300 verschillende plaatsten in meer dan 170 landen. De locaties werken zo autonoom mogelijk, men wil geen groot hoofdkantoor die overal een vinger in de pap moet hebben. Iedereen werkt als vrijwilliger. ’t Is bijzonder om de verhalen van mensen te horen. Ben ik thuis ‘bijzonder’ in het leven van giften en opgeven van baan en dergelijke, hier ben ik een van de ruim 700. En je wordt stil van de verhalen hoe God bij iedereen weer voorziet in het nodige. Erg mooi om hier te zijn!
‘k Raak al behoorlijk gewend aan mijn kamergenoten. 2 uit USA, verder Brazilie, Zwitserland, Canada en ik uit Nederland. Junior uit Haiti, Sam uit Cambodja en ‘moeilijke naam’ uit Zuid-Korea. Zijn vrouw kan elke dag een kind krijgen, dus hij is wat zenuwachtig J.
Tot de volgende keer, dan zal ik wat over de studie primary health care vertellen.