de zon schijnt weer!

De zon schijnt weer in Togo! Ook in mijn hart gelukkig. De marathon is zo goed als over, de uitslag van het lab is niet verontrustend. De 'normale' bacteries die rondwaren. Maar blijkbaar was mijn weerstand niet meer zo groot dat ik er in een dag vanaf kwam. Dankjewel voor jullie gebed, sinds vrijdag is het razendsnel vooruit gegaan!

Werkend als enige 'sociaal werker' met 50 mensen in het centrum is druk. En het is erg makkelijk om te kijken naar de mensen die je niet hebt bereikt die dag ipv het groepje mensen dat je wel hebt bereikt. Blijk ik ook nog mens te zijn en geen robot. Ik heb rust en ontspanning nodig, was ik even vergeten deze maand :-). Voor de komende maand hoop ik het te onthouden.

Ik realiseer ook weer hoe belangrijk het is dat er gebeden wordt. Tijdens een van de preken op Pasen, vergeleek een voorganger het leven als christen met het leven van een soldaat. Als je doordringt tot achter de vijandelijke linies is het contact met het eigen front enorm belangrijk. als de communicatielijnen worden afgesneden, is het bijna onmogelijk effectief te blijven. De vijand weet dat, en probeert die lijnen af te breken. Satan doet dat ook. Kan hij je gebedstijd en bijbelleestijd verstoren, dan weet hij dat we zwak worden. Toen de man dat zei, wist ik dat dat het geval was. 't Is een worsteling om weer in dat ritme te komen. Ik sta weer wat eerder op, heb daardoor minder slaap, maar voel me fitter! 'k Was er zelf verrast over! 

De moslimman is naar huis gegaan. De laatste dagen heeft hij elke dag honderden vragen gesteld. Hij zei letterlijk: Ik heb hier een licht gezien, dat ik voorheen niet zag. Nu wil ik weten wat het is, en of het echt is. Hij is naar huis, willen jullie voor hem blijven bidden, dat God thuis ook weer christenen op zijn pad brengt? Wij mochten planten, anderen moeten het nu nat houden, God moet de groei geven. Wij kunnen bidden voor regen zodat de plant kan groeien!

Willen jullie ook bidden voor een babietje dat al vanaf het begin bij ons is? Hij ligt erg kritiek op de intensive care. Hij kwam als ondervoede baby 6 weken terug. Hij was nu op het goede gewicht, had operatie aan hazelip gisteren. maar na de operatie ging het ineens hard achteruit. Zijn moeder bidt elke avond een uur lang voor hem sinds ze hier is gekomen. 't Is een enorme strijd, 't is moeilijk te realiseren dat wij niet alles kunnen. We hebben al een baby verloren, die in Benin 4 maanden lang bij ons was. Alles leek goed toen we vertrokken uit Benin. Vorige week kwam ze hier in Togo met de baby, die weer helemaal ondervoed was. Ze kwam te laat; nog diezelfde dag stierf ze. Diezelfde week stierf ook een oudere patient.
Zulke gevallen hakken erin bij vooral de medische staf.
Toen een paar dagen later een andere baby het heel benauwd kreeg, dachten ze weer een baby te verliezen. De dokter wist niet meer wat te doen, de hartslag werd minder, ze stonden machteloos. 'Laten we bidden', zei de dokter. En voor hun ogen ging binnen een minuut de hartslag vooruit, de ademhaling werd rustig, alsof het kind geen enkel probleem had gehad 5 minuten daarvoor! God is nog steeds in control, ook al begrijpen we niet altijd wat Hij doet en waarom dingen gebeuren!