Acheratou en Akokpo

Mijn nachtdienst is weer voorbij, tijd om weer een nieuwe patient te adopteren. Dit keer es een kleintje. Akokpo (of was het Akakpo?) van 9 mnd. Meer info krijg je niet op het briefje, dus met dit briefje de ziekenboeg op.
Ik vind hem in de uitslaapkamer, waar Marga haar best doet om hem wakker te krijgen.
Akokpo is geboren met een afwijking. Zijn blaas zit buiten zijn lichaam. Een geval van 1 op de zoveel duizend, hij is er een van. En wonderlijk genoeg hebben wij een chirurg die al eerder zo'n operatie heeft gedaan! Dezelfde chirurg die ook Samuel (zie verhalen Liberia) heeft geopereerd.
Ze hebben de blaas verwijderd en nu de urineleiders een uitgang gegeven in het einde van de darm. Alles gaat nu via hetzelfde gat naar buiten! Elke keer sta ik weer versteld wat ze kunnen doen hier!
Ik praat even met de moeder, via een vertaler, want ze spreekt alleen een stamtaal, ook nog es een die slechts een paar vertalers goed spreken.
Archenatou komt uit een moslimgemeenschap, Akokpo is haar enige zoontje. Ze praat geen frans, geen school gehad. :-) en dan begint er bij mij altijd een lichtje te blinken!! Vind je 't leuk als ik je wat dingen leer om te schrijven, zoals je naam? Overbodige vraag, natuurlijk wil ze dat graag!

Sinds 2 dagen zit ik weer elke dag een uur op de ward. Akokpo is nog best ziek, slaapt veel. En hij moet elke keer overgeven als ik er ben. Baart me wat zorgen. ('k Moet soms even denken aan de kleine Graig uit Monrovia van 6 mnd. die stierf. We hebben in deze outreach nu al 3 patienten verloren. Een vrouw, een meisje van 18 en een baby nog voor het geopereerd was.) 

Terwijl ik met de baby op schoot zit, zit Acheratou met gespannen vingers diep over een papier gebogen de eerste 2 letters van haar naam te oefenen. De enige 2 woorden die we op dit moment kunnen communiceren is: Oddah en Koddah (goed en 'niet goed'.) De rest zal vooral met handen en liefde 'bepraat' moeten worden. Op dit moment ligt er een patient van dezelfde stam, dus heb ik wat vertaling, maar die gaat morgen denk ik weg.
Bidden jullie mee voor Akokpo en zijn moeder? Dat het overgeven zal ophouden, dat ze Jezus mogen zien en voelen door wat wij doen? Vooral nu woorden letterlijk tekort schieten?