Van thuis terug naar huis

Lieve mensen,

Gezegend 2013! Een niewe tab op de website, we bidden dat elk verhaal een positief verhaal zal zijn dat een lichtpuntje mag zijn voor wie het leest.

We zijn het jaar begonnen in Nederland, gezellig bij vrienden en familie met oliebollen en spelletjes. 3 januari 7 uur thuis vertrokken en rond 10 uur ‘s avonds kwamen we weer aan in Noepe.

Voor vertrek vroegen verschillende mensen me: heb je weer zin om terug, of zie je er tegenop? Toen we eerder deze week aan het pakken waren, deden we een spelletje. Terug naar Noepe, dat betekent …. Terug naar onze vrienden in Noepe, terug naar de zon, naar warm weer, mango’s, …. Om de beurt vulden we iets in. Bij mij kwamen dingen boven als: terug naar koude douches, kamer van 3 bij 4 meter, vieze voeten (omdat we op slippers lopen en de paden onverhard zijn, heb je altijd stoffige voeten, die je eigenlijk nooit helemaal schoon krijgt na verloop van tijd.), taal niet snappen, weg van vrienden en familie, ‘t waren meer negatieve dan positieve dingen. En in het vliegtuig zag ik er ineens als een berg tegenop. Is het echt wel mijn tweede thuis daar? Is mijn passie voor Togo werkelijk groot genoeg om er weer helemaal voor te gaan? Twijfel en onzekerheid in mezelf staken de kop weer op. Dan is er niks anders te doen dan het bij de Vader brengen, waar onze kracht toch altijd weer vandaan moet komen. Heere, U hebt me naar Afrika gestuurd, U hebt een plan voor ons daar om tot een zegen te zijn. Help me dan alstublieft om me daar op mijn plek te voelen, weer te genieten van het leven dat U ons geeft.

Bij aankomst staan blijde gezichten ons op te wachten, 3 lagen kleren kunnen worden afgedaan, van 9 graden zijn we terug in 30 graden. De harmattan is sinds 2 dagen begonnen. Harmattan is de woestijnwind die vanaf de sahara voor een periode heel erg droge lucht over West-Afrika brengt. De nachten koelen af tot rond de 20 graden, maar rond 1 uur ‘s middags is het heel erg heet, zo’n 35 graden. Bij aankomst dus niet te benauwd warm.
We kruipen weer in ons oude bed, en niet veel later slapen we als een blok. Geen dik dekbed, halverwege de nacht toch een dunne deken nodig. Tegen de ochtend wordt ik wakker van krekelgezang wat met het licht worden wordt overgenomen door de vogels. ‘t Voelt alsof ik op vakantie ben, zo rustig en vredig. Eenmaal wakker beginnen we aan het uitpakken en opruimen van de kamer. Als ik buiten kom, is de buurvrouw het haar van een collega aan het invlechten, een karwei van 3-4 uur. Mensen lopen over de campus, maar ‘t valt me weer op dat hier alles op het gemak gaat. Geen stress en de tijd is betrekkelijk. We eten 12 uur, maar door omstandigheden wordt het half 1. En ‘s avonds gaat het net zo. ‘t Is natuurlijk ook nog kerstvakantie, dus niemand hoeft op tijd in de klas te zitten.

Al met al voelen we ons na een dag of 2 toch weer thuis. En die koude douche, ach, met die hitte wil je ook geen warme douche eigenlijk. De voeten? Die doen we af met vochtige doekjes voor we in bed stappen J. Vrienden en familie? Uit het oog is nog niet uit het hart tenslotte. En er is een nieuwe internetprovider ontdekt, die sneller en vaker lijkt te werken, en bovendien goedkoper is! Wie weet, kunnen we dit jaar op een dag zelfs skypen! De mango’s zijn vroeg dit jaar, we hebben de eerste al weer achter onze kiezen! De zon schijnt hier weer, en de paar wolkjes die soms mijn gedachten donker maken, blijven in elk geval niet hangen. God is goed!

De komende weken hoop ik per taak en werkveld wat meer uitleg te geven over wat we hier doen. Hopelijk geeft dat wat meer inzicht voor jullie in ons werk en programma’s. Geniet van elkaar, en wie de zon mist in Nederland: je kunt hem hier vinden!