Nick Vujicic

Ik wil gebed vragen voor nieuwe receptionisten. We hebben nog steeds 2 mensen tekort. tot 3 keer toe zou er iemand komen, maar dat is weer afgezegd. Daardoor moeten we meer werken, wat me blijkbaar moe maakt. Dus op het moment naast mijn werk...

Afgelopen week hadden we een bijzondere gast: Nick Vujicic. Een jonge man (25), geboren zonder armen en benen. Hij gaat de hele wereld over om zijn levensverhaal te vertellen, een getuigenis van hoop, liefde en een God die geen fouten maakt. Hij spreekt minstens 250 keer per jaar. Deze week was hij dus in Liberia. Maar omdat hij zo populair is hier, wilden ze liever op het schip verblijven i.p.v. in een hotel. Ik was wel benieuwd eigenlijk.
10 uur 's avonds zit ik op het dock, en daar kwam de auto met escorte aan, 4 auto's! 4 agenten stappen uit en kijken rond voor enig onraad, nog 5 mensen stappen uit, 5 man komt de gangway aflopen, hoor ik opeens trompet en trommels, de fanfare is zelfs meegekomen! En dan komt Nick eindelijk in zicht. 't Is echt wel heel apart, een persoon die bestaat uit een romp met hoofd. (Ik besef ineens hoe handig die rare stokken aan ons lichaam zijn!) De volgende dagen blijkt hoe gewoon hij als persoon is.

Donderdagmiddag had ik de kans mee te gaan naar het stadion, waar Nick zou spreken. Er werden een paar duizend mensen verwacht, dus ik was wel benieuwd! Het zou 4 uur beginnen, maar omdat het elke dag op z'n Afrikaans is gegaan, zorgen we dat we er rond 4 uur zijn.

Het was echt superafrikaanse timing: 4 uur stond het houten 'frame' voor het podium er, verder niks. Wel al behoorlijk wat publiek. Half 5 was het podium gedecoreerd, en tegen 5 uur begon de geluidsinstallatie te werken! (tijdens de conferentie moest wel elke 10 minuten de microfoon gewisseld worden omdat hij het begaf, maar er waren dan ook 6 microfoons aanwezig.) De zus van de president was er, verschillende ministers, allemaal om Nick te horen. En allemaal dansen ze op die komische manier, die in Nederland alleen kleine kinderen doen. Op een gegeven moment kwam er een hele lange slinger mensen het veld op, met aan het eind Nick zelf en zijn begeleiders. De slinger vormde een beschermende cirkel om hem heen gedurende de hele meeting. Heel mooi!!

Nicks boodschap was mooi en aangrijpend. Maakt God fouten? God een God van liefde? Waarom krijg ik dan geen armen en benen? Waarom heeft Liberia dan zoveel geleden? Heb ik geen ledematen nodig? Ja, die heb ik nodig. Maar meer nog heb ik een herstelde relatie met God nodig. Mensen denken dat lichamelijke gebreken hen verlammen, maar het is angst die mensen verlamt! Angst voor de toekomst, omdat ze de relatie met God niet kennen. Omdat ze hun identiteit in Christus niet kennen, voelen ze zich waardeloos, tot niks in staat. Maar we zijn sterk door Christus, wiens Geest in ons woont. Ik was zonder hoop, niemand kon tegen me zeggen: maak je geen zorgen Nick, 't komt allemaal goed! Want het kwam niet goed. Jarenlang gebeden voor armen en benen, wakker geworden met de hoop in mijn hart dat ze 's nachts aan zouden groeien. Het gebeurde niet. Maar daardoor op een heel jonge leeftijd God leren kennen als Zijn Verlosser. En God had een plan met zijn leven, met zijn handicap. Nu trekt hij volle zalen om mensen te kunnen bemoedigen en te vertellen van de God die hoop en leven brengt.

Aan het eind van zijn preek werd hij zo snel mogelijk naar de auto, die op het veld stond gedragen. Maar goed ook, want zodra hij klaar was, kwam een horde mensen de tribune af, het veld op, om hem van dichtbij te zien. De hele auto werd omgeven door mensen. De paar man politie en UN-militairen die er waren konden niet zoveel beginnen. 't Was weer even afrikaanse chaos, maar de auto kon toch veilig naar buiten komen. Ik snap nu wel waarom hij liever niet in een hotel slaapt deze dagen!

Juist deze dagen is er een man op de ward wiens been is geamputeerd. Hij had het er erg moeilijk mee. Gods timing is nog altijd de beste! Nick is op de ward geweest, en heeft vooral deze man zo kunnen bemoedigen!! Ontroerend hoe hij door de ward hobbelde en zichtbaar mensen raakte door zijn bezoek. Hij is een levend getuigenis, voor een groot deel toch door zijn handicap. Wat een hopeloos figuur zou moeten zijn, is door Gods genade een brenger van Hoop en Leven geworden!