Ode aan de achterban

Zit ik dan, tussen ingepakte tassen en zwetend van het rondrennen, achter mijn laptop. Met een berg kaarten naast me. Veel sneeuw en roodborstjes, 't voelt bijna koud aan hier! 
Dankjewel voor de overweldigende stapel, ik ben er even stil van. 
Het is bijna het einde van jaar. Ik zit met ingepakte tassen op mijn kamer in Hawaii. Morgen vertrekken we richting Cambodja. Een overnachting in Honolulu en 1 in Taiwan. Komen we vrijdagochtend vroeg aan in Cambodja, met een paar uur tijdverschil meegerekend. 
Eind van het jaar. Ik weet niet of jullie dat doen, maar ik hou er altijd van om op oudjaar stil te staan bij wat er is gebeurd het afgelopen jaar. Mag ik er een paar met jullie delen? 
Begin dit jaar was ik aan het bidden en vasten voor waar ik een korte opleiding kon doen om meer medische kennis te hebben. Zodat ik de vrouwen in Afrika beter kon helpen. Ik kwam op Hawaii, maar dat was te mooi om waar te zijn. Ik vroeg om een teken. Op dat moment had ik nog ruim 500 euro tekort op mijn berekeningen voor Mercy Ships. Ik vroeg God om voor eind april 1000 euro overschot te geven, zodat ik wist dat dit Zijn keuze was, niet de mijne. En God voorzag! 
Toen ik geloofde dat God me riep om in Afrika te gaan werken in de toekomst, aan land, was ik bang. Ik vroeg Hem om iemand te geven die me kon helpen die droom waar te maken. En Hij gaf me Wilson, een man die de cultuur kent, hart heeft voor onderwijs en ontwikkeling van Afrika!
Ik kwam in Hawaii en vroeg me af waarom ik juist hier moest zijn. En binnen een maand vind ik een team waarmee we kunnen samenwerken. Niet een kleine school, maar een Universiteit van de Naties. 
Ik begon me de afgelopen maanden zorgen te maken over hoe het zou moeten financieel. Zouden mensen me nog wel willen steunen als het lang duurt? Ik ben niet vaak thuis, ben niet de enige die steun nodig heeft, enz. 
Die week krijg ik een email van een onbekende kerk die me wil steunen! Een spontane choco-wandeling wordt georganiseerd. En nu een grote envelop met kaarten vol groeten, wensen en meeleven. Mensen die zeggen dat er voor me word gebeden.
DANK JULLLIE WEL!! 
Ik zou het zonder jullie gebed en steun echt niet kunnen doen. Het bemoedigd me enorm!!

Morgen vertrekken we richting Cambodja, en vanaf dan weet ik niet goed of we regelmatig internetverbinding hebben. Maar ik hoop in elk geval af en toe een korte update te geven.
Een kort overzicht van plaatsen waar we zullen verblijven. 
24-12 tot 17 Jan: Phnom Peng. De eerste dagen doen we niet veel, ik denk vanaf maandag ofzo.
17 Januari vertrekken we naar Stung Treng, meer in het noorden. Daar splitst de groep in 2en voor de rest van de maand, en elk team ziet verschillende dorpen. Stung Treng is een soort uitvalsbasis waar we regelmatig terugkomen.
1 Feb. vertrekken we naar Ratnakiri. Misschien eerst terug naar Phnom Peng, omdat er geen goede weg is van Stung Treng naar Ratnakiri.
1 maart naar Bangkok en Chang Mai in Thailand. Vanaf Bangkok komen we 21 maart weer terug naar Hawaii.
Ik moet een nieuwe visa aanvragen bij de VS-ambassade in Phnom Peng of in Bankok. Willen jullie daar asjeblieft voor bidden? 
Wilson hoopt in april naar Hawaii te komen, maar moet ook eerst zijn visa rondkrijgen. Ook daar is gebed voor nodig! 
Willen jullie bidden voor eenheid in de groep, gezondheid en inzicht in het maken van diagnoses bij de patienten? 
Bescherming en veiligheid, ook tijdens het vele reizen. 
We zijn in goede handen, werken samen met zendingswerkers die al jarenlang daar werken.
Goede feestdagen, dat het Licht helder mag stralen in Nederland! En voor 2011: Alle goeds, Gods rijke zegen en leiding voor elke dag!