byebye Liberia! we varen!!

de schuit vaart!!
De dag begint met het brandalarm dat me uit bed jaagt. Ik trek snel mijn dichte schoenen, lange broek en shirt aan, warme trui om mijn middel, en tas met pet, zonnebrandcreme, water, koekjes, bijbel en fototoestel. Ik doe maar net of het echt is. Hup, 4 trappen oprennen naar de brug. Sorry dat ik niet de eerste ben, net wakker. Das beroerd wakker worden zeg! Maar goed, ik ben er. Musterstation, alle noodteams melden zich af, of melden wie vermist is. Vervolgens alle waterdichte deuren getest, dan allemaal klaar staan voor de reddingssloepen. Ik moet nu ook om een reddingsvest, en daar staan we weer, als makke schapen op een rij te wachten voor verdere instructies.

Einde oefening, we zijn allemaal geslaagd. Nu begint de speurtocht naar stowaways (verstekelingen). 6 bemanningsleden hebben zich ergens verstopt, dus we moeten echt goed zoeken. Vinden we die 6 niet, dan hebben we dus niet goed gezocht. 't Leek net verstoppertje zo! Iedereen is gevonden, geen ongenode gasten aan boord.

Niemand mag meer weg, zelfs als je even op het dock wil lopen moet je uitschrijven. De verste afstand die je mag lopen, is naar de container om vuilnis weg te gooien. Wat gelijk een stroom vuilnisdragers teweeg brengt.
2 uur komt de pilot aan boord, gangway moet naar boven. Wat niet lukt op de geplande manier, dus het moet anders. Onze oude trouwe Carl (vriend van de anastasis) zwaait ons uit, die neemt op het dock de leiding over om het hele gevaarte naar de achterkant te duwen en dan daar op te takelen. Iedereen is erg relaxed, we klappen en moedigen aan. Met slechts een half uur vertraging verbreken we het record van vertrektijd in de port hier! Normaal heeft een schip hier 3 uur vertraging!!

Er staan niet veel mensen op het dock: wat dagwerkers, wat crew die niet mee varen om welke reden dan ook, en wat vrienden. Voor we varen, gaat de kapitein ons allemaal voor in gebed door de luidsprekers. Altijd een 'kippenvelmoment' als we daar allemaal buiten staan, klaar om te vertrekken.
De kabels worden losgegooid, het schip vaart! Terwijl we van het dock wegglijden, zet op het dock iemand een lied in, dat wordt overgenomen door de crew die aan de railing staat:

great things He has done,
greater things He will do;
unto the Lord be the glory
great things He has done.

En zo nemen we afscheid van Liberia. Grote dingen heeft God gedaan, de getuigenissen in de community meeting gisteren zijn maar een topje van die grote berg getuigenissen die ieder van ons heeft. Bijzonder dat ik er deel van uit mocht maken!