jagers en pyromanen

Wat is de overeenkomst tussen een jager en een pyromaan? Antwoord: Ze zijn een en dezelfde persoon! (In Togo dan ;-)).

Het loopt tegen het eind van het droge seizoen en nu is ook het jachtseizoen begonnen. Er leven hier in de bush een soort haasgrote ratten die goed te eten zijn. Ze graven diepe gaten in de grond en leven in het hoge gras en struikgewas. Onmogelijk om ze te vinden, dus de makkelijkste manier om ze toch te pakken te krijgen is de berm in de brand steken!En zo gebeurt het dus ook. Dat het ons land is maakt niet uit. Er wordt niks op verbouwd, dus steekt men de bush in brand. Helaas hangen onze electriciteitsleidingen boven deze berm. En ook de grote transformer die de electriciteit voor ons aftapt. Die is al een keer in vlammen opgegaan en kostte ons duizenden euro’s om te vervangen. Daar geven de pyromaan/jagers niet om. Wordt de brand te heftig, dan lopen ze gewoon weg. Elke brand stopt tenslotte een keer.
Tijdens de lunch waren een paar mannen al van hun eten weggelopen om een brand in de kiem te smoren. Dat was gelukt, bij de middelbare school. Rond een uur of 3 hoor ik de vlammen knetteren. Grote rookwolken en letterlijke zwarte sneeuw van alle asdelen die ronddwarrelen. Tot aan het voetbalveld brandt vrijwel de hele berm af. Ook een deel van de tuin van de middelbare school. Die verbouwen tomaten met het doel om van de opbrengst aan het eind van het jaar op schoolreis te kunnen.

Een paar dagen later vul ik het badje voor Gabrielle op het balkon als ik weer dat geknetter hoor van vlammen in hout en de zwarte sneeuw neerdwarrelt in mijn schone badwater! Als ik op de balustrade op de voorkant ga kijken zie ik dat de vlammen soms boven het struikgewas uit komen. Dit is niet meer de berm, maar het struikgewas tussen het voetbalveld en ons huis in! Er is weinig aan te doen. Niemand waagt zich door de bosjes om het vuur uit te slaan. En de brand is ook weer niet zo sterk dat het huis in gevaar is, denken we. Op een gegeven moment is de rookontwikkeling en asregen zo erg dat ik het niet gezond meer vindt voor Gaby (en mezelf). Snel haal ik alle was binnen en sluit de ramen nog een beetje. Pak mijn laptop mee en zet de tas met cameraspullen klaar voor het grijpen, je weet maar nooit. Langs de achterkant van het huis loop ik naar de eetzaal waar ik samen met Elodie en haar baby 1,5 uur zit te wachten tot de brand genoeg gedoofd is om terug te gaan. Rond 5 uur heeft de brand de rand van het gras voor ons huis bereikt en dooft dan uit. Een zwarte vlakte met kale takken is het resultaat. Als ‘s avonds een verfrissend regenbuitje valt, ruikt het naar verkoold hout ipv fris groen.

Tot mijn verbazing schieten er 4 dagen later alweer grasscheuten door en na een week is de helft van de zwarte aarde al weer bedekt met een dunne waas van groen.

Er is inmiddels een oplossing gevonden. De hele voorste strook van het campusland is nu ter beschikking gesteld om groente te verbouwen. De ‘volkstuinen’ zijn eerst beschikbaar voor het personeel en daarna mogen de mensen uit de omgeving het land bewerken als ze willen. Een klein deel van de oogst wordt als betaling afgegeven aan de keuken. Geen bush-berm meer, dus ook geen bushbrand meer! Hopen we. De jagers zullen elders fikje moeten steken.