kinderen die mijn hart raken

Kinderen die je hart raken.

Kleine Eric die 3 weken geleden bij ons werd gebracht is toch weer terug naar huis. Dit kleine ventje bracht zoveel vreugde in de kamer naast ons. En zijn vriendelijke gebabbel en lach die doorbreekt op zijn gezicht als je even terugpraat gingen verder dan alleen de kamer hiernaast. De hele campus begon van hem te genieten. Maar familie heeft de eerste rechten, en vader heeft een oudtante gevonden die de zorg dan wel over wilde nemen. Vraag me niet hoe de baby nu aan melk e.d. zal komen, we bidden en hopen dat hij gezond en sterk zal blijven en alle liefde zal ontvangen die het nodig heeft. Maar als ik zijn vrolijke geluidjes al mis, moeten de buren die de zorg voor hem op zich namen het zeker niet makkelijk hebben. Wil je bidden voor hen en voor kleine Eric en zijn familie? Misschien zelfs voor een antwoord op vele gebeden voor een kindje voor dit echtpaar dat zonder aarzelen hun hart en huis voor dit ventje hebben geopend?

Een ander jongetje, 4 jaar oud, zoon van de basisleider. Tijdens oudjaar praatten ze over wensen voor het nieuwe jaar. Ezekiel, wat wil jij graag voor het nieuwe jaar? “Een klein broertje” had hij na even nadenken gezegd. 2 maanden later blijkt zijn moeder zwanger. Toen hij het nieuwtje mocht vertellen op de campus zei hij met stralende ogen: “God heeft een babietje in mama’s buik gestopt!” Met deze nieuwe zwangerschap verwachten we op de campus nu trouwens een baby eind juli, de tweede eind augustus (wij) en de derde eind September! Vol verwachting worden er grappen gemaakt over het echtpaar dat met het nieuws zal komen voor eind oktober J.

Het volgende kind dat mijn hart raakte, is een meisje uit Oostkapelle. ‘k Hoorde het via een leerkracht: Elke maandagochtend wordt het zendingsgeld opgehaald. Deze keer zat er in het busje een papier in, versierd met bloemetjes en wat geld erin gestopt. Er stond op geschreven: Voor Adjete en Ellen. (deze school spaart de komende maanden voor de Mokpokpo-school hier op de basis.) De juf vroeg na even aarzelen of degene die het erin had gestopt er iets over wilde vertellen. Een meisje stak haar vinger op en vertelde dat ze die week kaarten had gemaakt en die had verkocht. Het geld wilde ze voor de shool geven. Dit ontroerde me enorm! Wat is het heerlijk dat jonge kinderen onzelfzuchtig kunnen genieten iets te kunnen doen voor ‘de armere kinderen in Afrika’. ‘t Is beter te geven dan te ontvangen en wie dat jong heeft geleerd, heeft een rijk leven!