filmpremiere Sodji, de voodoodokter
Wilsons film ‘Sodji de genezer’ is na 9 maanden werk klaar. Gemaakt met een simpele camera (de canon 5D had hij nog niet gekregen toen), acteurs die nog nooit eerder acteerden, en een filmcrew die niet eerder een film heeft gemaakt. Ondanks dat alles mag het resultaat er zijn en was Wilson vol hoop dat de reacties positief waren. Naast de film zelf, had Wilson ook een interview met de locals en met de filmcrew en acteurs gemaakt. Die werden 27 april in een officiele ‘première’ getoond. Een verslag van de voorbereidingen, de grote dag zelf en wat er volgde.
De weken ervoor is Wilson druk geweest met posters maken, kerken uitnodigen en iedereen die heeft meegeholpen ook een persoonlijke uitnodiging te sturen. Ook op de markt in Noepe hing een poster.
Wilson is halverwege de ochtend langs geweest om zomaar es te luisteren naar wat mensen zeiden. Omdat ze de acteurs kennen uit de omgeving was dat natuurlijk onderwerp van discussie.
Omdat de premiere op de campus werd gehouden, werd iedereen op de campus uitgenodigd om te komen kijken, maar tegelijk aan het werk gezet om de premiere op rolletjes te laten verlopen. De meeste meiden op de campus hebben een mooie jurk aangeschaft, want op een premiere kom je op je paasbest.
De loods werd uitgeveegd, 1 muur is volgehangen met papieren waarop 'Sodji le guerisseur' (Sodji, de medicijnman) op getypt stond, en daarvoor een rood stuk vloerkleed. Dat is de 'beroemde' rode loper waar filmsterren over lopen op premieres! Het programma zou om 2 uur starten, dus de hele ochtend was iedereen druk om te helpen met de voorbereiding. Vegen, rommel opruimen, regenplassen dichtgooien met grond, posters ingekleurd, sap koken, enz. 1 uur alle meiden in de meidenkamers om op te tutten. ‘t Ging niet meer om de film, maar gewoon het feit dat er iets ging gebeuren en we gebruikten de kans om er eens een keer speciaal uit te zien. Normaalgesproken loopt iedereen er hier simpel bij, dus ‘t was echt speciaal! Sommigen op hoge hakken het grindzandpad afgewankeld, schitterend!. Kwart voor 2 ik weer naar onze kamer gerend, waar tot mijn verrassing Wilson nog in zijn korte broek zit! Oh, is het al bijna 2 uur, dan zou hij es gaan douchen.
Mijn Nederlandse tijdsplanner begon op te spelen en ik werd nerveus. “Je bent de regisseur Wilson, ze staan op je te wachten daar.” Hij grijnsde: “Dit is Afrika Ellen, don't worry.” Inderdaad, tegen half 3 lopen we naar beneden en er staan
alleen een hoop kinderen en misschien 20 man :-). Rond 3 uur is het redelijk vol, veel kinderen nog. Rond half 4 ging het dan toch beginnen en liep ik dus aan de arm van de regisseur naar de voorste rij. 'k Ben natuurlijk helemaal niet bekend met hoe zo'n premiere werkt, dus 'k volgde maar braaf mijn man. En ‘t is natuurlijk niet zo officieel als het in een loods is en met zoveel kinderen en ‘gewone’ mensen. Maar toch, deze dag was het resultaat van maanden werk!
Welkomstpraatje, gevolgd door gebed en een tijd van worship. Mooi om zo te beginnen! Vervolgens bedankte Wilson kort de mensen voor alle hulp en support, waaronder zijn geliefde vrouw natuurlijk! Ik ben trouwens genoteerd als
producer :-) Als dat inhoudt dat je altijd je mening mag geven en bekritiseert dan ben ik idd een goede producer geweest). Eerst interview met de dorpsmensen. Ik snap niks van de taal,maar 't is zo grappig hoe puur de mensen blijven voor de camera. Ze gaan gewoon door met wat ze aan het doen zijn, of het nu eten koken is
of met de handen eten, ze zitten met vieze kleren te
praten alsof er geen camera en microfoon zijn. Ondertussen blijven de mensen binnenstromen. Op een gegeven moment
zijn de stoelen vol, dus worden kinderen naar de vloer gedirigeerd en krijgen volwassenen hun stoel. Interview met de acteurs en Wilson en daarna collecte voor vrijwillige bijdrage om het filmwerk te steunen.
Het is ruim na vieren als de film van 40 minuten wordt getoond. Op dat moment zitten er zo'n 400 mensen in de zaal inclusief de kids!
Afrikanen reageren expressief op wat ze zien in de film, dus hoewel we voorin zaten, konden we goed horen hoe ze genoten! Ook het applaus zei genoeg.
Aan het eind van de film de foto's op de rode loper. Regisseur met acteurs en producer, met filmcrew, daarna wie wilde met een van de acteurs of filmcrew. Heerlijk om te zien hoe de acteurs straalden. Allemaal eenvoudige dorpelingen, die zelf geen stroom of tv of wat ook hebben en nu ineens beroemd zijn in de omgeving! Jonge gastjes van 18, boertjes, enz.
's Avonds om half 7 de film nog een keer laten zien op het voetbalveld.'t scherm was 2 aan elkaar
genaaide lakens tussen 2 ijzeren palen geknoopt en vastgezet in emmers die gevuld waren met cement. Met de beamer en een laptop en een soundsysteem hadden we een openluchtbioscoop. Ik vond Wilson in het donker een eindje achter de groep mensen die stonden en
zaten te kijken. Boven ons de sterrenhemel, krekels op de achtergrond en voor ons zo'n 400-500 mensen die zijn film keken en er van genoten!
Een moment waarop je je afvraagt: wow, zijn wij het die dit zo mogen meemaken?
10 maanden werk, veel lol, uren lang hard werken, dagen dat ik chagrijnig was van zijn uren achter de computer, maar dat half uur genieten van het resultaat was het zeker waard!
En het is niet het einde van ‘Sodji de genezer’, maar het begin! Wilson is nu bezig met het registreren, copy right, filmtour en hij is nu ook uitgenodigd voor een interview op tv. Na het tournee kunnen mensen de film kopen en wordt hij ook op tv getoond. Maar we merken nu al hoe iedereen zijn slag probeert te slaan en hoe makkelijk de verkeerde persoon de film te pakken krijgt en hem illegal op de markt kan verkopen. Wilson heeft veel inzicht en wijsheid nodig hierin, vooral nu het de eerste keer is en alles een nieuwe ervaring. Maar we zijn ontzettend dankbaar dat iedereen die de film ziet enthousiast en positief is!