kruk, kliniek, kokosnoot, kijkbijbel, k

Ik merk wel dat ik gelijk moet schrijven als ik weer iets te vertellen heb, anders is er al weer iets anders gebeurd, waardoor het vorige weer op de achtergrond raakt. Maar de titel stond al in mijn bestand, dus dat kan me nu helpen.

Kruk: Ben weer met Hawah naar Jamaica road geweest. Krukken onder mijn arm, want bij de kleermaker (tailorshop) is een knul van 15 die vanaf zijn geboorte 1 heel kort beentje heeft. Hij kan alles, tot voetballen toe, maar zijn kruk was kapot. Met 1 kruk gaat het niet zo handig. Ik had beloofd mijn best te zullen doen voor hem, en jawel: in de fysio-hoek waren nog wel krukken over. Geeft natuurlijk weer hilariteit als je met die krukken onder je arm loopt. De kids kwamen me al tegemoet rennen, maar deze keer kon ik het spelletje 'de eerste die bij me komt draag ik tot de shop', niet waarmaken. Gaf niet, dan zoveel mogelijk kinderen aan elke vinger. Loopt erg makkelijk, met krukken en 5 kids :-). Even gepraat, maar ik wilde van mijn krukken af. Ik ben trouwens een nieuwe missie gestapt, mission 'dutch'. Ze roepen nu allemaal Doei! als ik weg ga. Bij de tailorshop een uur zitten wachten tot de krukkenjongen terug kwam van het eten. Was jammer voor hem, nu viel het extra op voor zijn collega's dat hij wel heel lang lunchpauze nam. Die kerel moet nog leren werken ipv spelen, aldus zijn baas. Krukken waren te klein, dus daar ging ik weer, met mijn krukken. Moet ik weer gaan ruilen voor grotere. 

Kliniek: bijna aan het eind van jamaica road is een klein kliniekje. Volgens mij hebben ze 5 bedden, en er zit altijd iemand achter een ouderwets typemachine. Ik ga daar nu ook elke 2 wkn langs ofzo, zomaar wat praten, vragen. Vertellen welke patienten we nog kunnen gebruiken, waar de oogscreenings zijn, enz. Een van de vrouwen heet ook Ellen, dus dat geeft gelijk weer een band. Er was niet veel te melden, behalve dat het brillenproject volgende week van start gaat.

kokosnoot: Neem uw krukken op en wandel. Geen zin om ook nog bij de tweeling te gaan kijken, geen tijd ook. Op de terugweg komen we langs de kokosnotenverkoopsters. Op de heenweg had ik ze al gezegd dat ik op de terugreis een noot zou kopen, dus zodra ze me zag, begon 1 van de 2 haar grote kapmes al te slijpen. Ze is gelukkig geen kannibaal. Ik vraag 2 kokosnoten, maar kom er dan pas achter dat ze 2 verschillende handeltjes hebben. Naast elkaar, zelfde stapel kokosnoten. Om het eerlijk te houden, koop ik er bij allebei 1. Maar daar is de eerste vrouw niet blij mee, want ik zou eerst 2 bij haar kopen. Geld dat stom is maakt recht wat krom is, voor 5 liberties is de vrede weer getekend. Volgende keer gelijk zeggen dat ik bij allebei 1 doe. Weer een traditie erbij. Kokosnoot kopen in jamaica road. 

Ik wil een foto van mij en Hawa, maar de notenboerinnen hebben geen zelfvertrouwen genoeg om er 1 te maken van ons. Ze staat er wat aarzelend mee in haar handen, als achter me ineens een jonge kerel verschijnt, die de camera uit haar handen pakt. Geef maar hier, zal ik wel doen! Oeps, dat had fout kunnen gaan natuurlijk. Maar hij was betrouwbaar gelukkig, nog een foto van hem en zijn maats bij de taxi waarmee ze aan het sleutelen zijn. 

Kidnappers?: onderweg nog wat mooie foto's van kids. Soms willen ze niet, zodra ze doorhebben dat ik naar ze kijk, zie je de schrik in hun ogen, en rennen ze naar huis! Ze vertellen hier soms een omgekeerd zwartepietenverhaal: als je niet luistert komen de witte mensen je halen en nemen je mee! (nog zo dwaas niet, met de slavernij als geschiedenis bedenk ik nu.)

Kijkbijbel: ik begin wat orde te krijgen in de kindergroep. Ik kreeg ze zover dat ze allemaal op het randje van de straat gingen zitten, en ik op het randje van de shopmuur. Heb een paar mini-boekjes van de kijkbijbel opgestuurd gekregen, dus voorgelezen van Jezus in het bootje in de storm. Blijkbaar leren ze hier om te luisteren en dan na te zeggen wat de juf zegt ofzo. 't Zijn net papegaaien, die het laatste stukje nazeggen. En als ik vraag: wie is in de boot? roepen ze in koor: Ik! Ik! Behalve de oudste kids, die roepen: Jezus! Wel grappig, om zo een beetje te ontdekken hoe je elkaar kunt begrijpen, en wat je van elkaar verwacht.

Koeien: Net wil ik weggaan, of daar komt net de koeherder aan. Wel 40 koeien loslopend door de straat! Grote horens, sommigen een beetje dwars, maken nog een rare sprong ineens. Ik heb het niet zo op ze, eerlijk gezegd. Ook de kinderen gaan even in het shopje staan. Dan is het toch wel een gaaf gezicht, zo'n kudde door de straat te zien komen. Alles gaat aan de kant, koeien gaan voor... 

Dan snel naar huis, 't is al over 4. Krukken weer opgepakt: Doei!!!