laatste week
de laatste week is voorbij, we staan op het punt van vertrek.. Hehe, eindelijk tijd om te rusten.
Zaterdag was 'black-out Saturday'. Er moest iets gerepareerd worden of schoongemaakt in de machinekamer, en daarvoor moest alles uit, airco, stroom, wcafvoer, alles. Iedereen probeerde die dag maar niet aan boord te zijn, want het zou warm worden, en alleen noodverlichting was aan. Ik moest werken 's middags, dus kon niet echt weg. Zolang mogelijk blijven slapen, maar het was werkelijk oorverdovend stil.. Je hoorde echt niks!! Alsof je met de beste oorkleppen oploopt! Alleen af en toe een alarm in de machinekamer onder me, verder niks. 't Was echt een dood schip, voelde helemaal niet prettig. Haha, en ik altijd maar klagen over de herrie van airco enz. Nu kon ik niet meer slapen van de stilte en de intense duisternis! ik zal niet meer mopperen!
Werken was relaxed, want met zo'n 50 man aan boord en geen stroom, heb je niet zoveel werk. Een leuke ervaring om een keer op een 'dood schip' te zijn.
Zondag/maandag weer werken. Elke avond/nacht zat ik met Machiel te werken aan de kerstfilm, meestal was het niet voor 2 uur dat ik naar bed ging. Dus deze keer geslapen tot ik om 12 uuR wakker schrok. 's Avonds weer achter de computer voor de film. Maandag nog even de stad in om de laatste dingen te kopen. Niemand wist precies of we nu donderdag, vrijdag of zaterdag zouden vertrekken, dus alles moest zo snel mogelijk gebeuren. We wilden een taxi terug, en begrepen van een verkoper dat we voor 10 LD terug zouden moeten kunnen. Prima, wij zouden niet bedrogen worden! 't Was razend druk, dus het schoot niet zo op. Niemand leek naar Freeport te gaan, of de auto was al vol. Uiteindelijk een man die stopt. How much? 5... Ik ben ruim verbaasd. 'k hoef niet eens af te dingen? Hij is vast een ex-patient ofzo dan! ja, natuurlijk mogen er andere mensen ook nog instappen!
Bij de poort gekomen geef ik hem 15 LD, dankjewel, omdat je zo eerlijk was. Hij wuift het geld weg. Oh, nou das helemaal aardig! Dankjewel! en zo lopen we de auto uit... Maar we zijn nog geen 10 stappen weg, of we moeten terug komen. Hij wil geld zien! Ik gaf geld, en je wilt het niet! Hij kijkt me boos aan: je zou 5 dollar betalen, en nu kom je met 15 LD aan! (in Liberia kun je op straat met zowel amerikaanse als liberiaanse dollars betalen. 1 USD is evenveel als 60LD). Wel, de man was boos, maar nu begint er in mij ineens wat te borrelen. Ipv nog geen 50 cent zou ik 5 dollar betalen? Dat is belachelijk! Ik dacht dat ik eindelijk een eerlijk iemand tegenkwam. Verdraaid man, ik kom hier 8 maanden mijn tijd en geld geven om jullie mensen te helpen, en alles wat je doet is me belazeren! Hier, 20 LD kun je krijgen, en dan mag je nog blij zijn!!! Haha, ik sloeg even door het lint geloof ik! De VN-militair die de poort bewaakt komt erbij staan. Wat is er aan de hand? Hij sust de boel een beetje, klopt op mijn schouder dat het goed is zo, en gebaart de taxi driver te gaan. Die kijkt wat verbolgen maar houdt zijn mond. Als we door de poort zijn, begin ik te lachen. Hahaha, sorry hoor, was het even zat allemaal! 'k Sta van mijn eigen reactie te kijken eigenlijk! Maar soms wil je wel eens een blijk van dank zien ofzo, ipv altijd weer benadeeld te worden, (omdat je toch een rijke blanke bent, die wat geld minder niet voelt in zijn portemonnee). In elk geval had dit misverstand ons een half uur langer wachten op transport bespaart. En die man heeft mijn mening ongezouten op zijn bord gekregen om over na te denken..
Eindelijk, dinsdagochtend vroeg hadden we de film op dvd staan! Wat een tegenslagen met downloaden, branden, enz. Menig gebed gedaan, en als de reddende engel kwam Dirk ons uit de brand helpen. We hadden geen lege dvd's meer. 100 nodig om te verkopen/ uit te delen in Monrovia, maar we kregen er niet meer dan 25 te pakken! En wat gebeurt? Machiel vindt in een van de kantoren een toren van 100 dvd's! Ze blijken van een department te zijn die ze niet meer nodig heeft!! Alstublieft, 100 gratis dvd's!! Dank U Heer!
Dinsdagavond de filmpremiere gehad in Congo-Town, op een witgepleisterde muur van de buren van Anneke en Mambu. Anneke had een busje geregeld om ons daar te brengen, want alle schipsauto's waren al op het schip geladen. We hadden behoorlijk wat bekijks: wat doen die white people met zijn 10en in zo'n gaar busje? Normaal rijden die toch in mooie 4WD-autos?
't Was geweldig om het uiteindelijke product te laten zien, iedereen vond het prachtig, ook al werkte het geluid niet. Afscheid genomen van Anneke en Mambu. Onder een volle maan in een kring gebeden voor elkaar. De volgende dag zei Anneke nog:elke keer als we naar de maan kijken, weten we dat we naar dezelfde maan kijken, hoe ver we ook van elkaar verwijderd zijn. Mooi idee!
Woensdag hele dag kadootjes ingepakt voor Jamaica Road, naast het gewone receptiewerk.
Donderdag laatste dag: vrij vandaag! afscheid genomen van Jamaica Road. Een schaal vol pannenkoeken gebakken. 35 kleine kadootjes gemaakt, en 60 waxinelichtjes om uit te delen. Moest genoeg zijn voor iedereen. Een grote plastic teil gekocht, en daar alles in gedaan. Met de teil op mijn hoofd naar jamaica road. Vinden ze geweldig, als je net als hun doet! Helaas kan ik het niet met losse handen, moet het vaker doen denk ik.
Cadih, die les wil gaan geven aan de kids, het materiaal gegeven en 5 blz. met onderwijstips. Een heel pakket kleurplaten en een kinderbijbel erbij. Hopen en bidden dat zij het voor elkaar krijgt om les te geven.
De pannenkoeken uitdelen was erg leuk! Allemaal zaten ze op een bankje of de rand van de straat. Toen de uiteindelijke kadootjes kwamen bleek een deel dus niet eerlijk te zijn, want 35 kadootjes bleek niet genoeg te zijn! Dat liegen is een mentaliteit waar ik wel nooit aan zal wennen. Ze lijken zich er zelfs niet voor te schamen dat ze bedriegen en daardoor een ander benadelen. 't Maakt een beetje boos, maar ik kon de dader niet aanwijzen. Ben doorgelopen naar de tailorshop. de bakker nog een kadootje en de vrouwen daar, en natuurlijk Lea, die veel te snel praat. Ze is helemaal blij, en loopt een eindje mee. De tailorshop ook nog iedereen een pannenkoek, en nog een gift voor Samuel die naar zijn familie gaat de kerst. Abraham haalt nog eens aan hoe ik de spil was in alle mensen bij elkaar te brengen voor Samuels operatie in juni. Ja, dat was ik bijna vergeten! Thank God, Hij had het hele plan bedacht, ik was maar een middel om het tot stand te brengen.
Nog een laatste kokosnoot gegeten, een laatste knijpsinaasappel, hier nog een hand, daar nog een hand. Nog snel even naar Duala-markt om lappen stof. En warempel, een man stopt met zijn busje, brengt ons naar de markt en weer terug; voor niks! Dat maakt weer goed wat de andere driver had verbruid. Nog even Joko opzoeken als laatste, een jongen van een jaar of 15 die me zo trouw hielp organiseren als de kinderen er een te grote bende van maakten. Hij had om een boek gevraagd, en ik kon een leuk tijdschrift en kinderbijbel te pakken krijgen. Heerlijk om die stralende grijns te zien. Helemaal als ik hem vertel wat een bijzondere kerel hij is, en hoe blij ik was met zijn hulp!
Terug aan boord de laatste community meeting. Ik ben op.. Eindelijk een eind aan het rondrennen om alles op tijd klaar te krijgen. We zijn klaar, moe van het afscheid nemen, film maken, kadootjes uitdelen. Moe, maar voldaan! En er helemaal klaar voor om te gaan.
LET'S GO!