je leven geven voor de ander?
Sterven voor een ander of leven voor een ander....
Begin deze week was ik in gesprek met een collega. Het gesprek ging behoorlijk diep, hij zat er eigenlijk een eind doorheen. Zijn als Jezus, elke keer bleek het weer te mislukken. Jezus was bereidt te sterven voor zijn vijanden zelfs. Eigenlijk zat er nog wel iets moois aan sterven voor een ander, dan heeft je dood nog nut ofzo...
Vlak daarna las ik het volgende: sterven voor de ander is moeilijk, maar wie is bereid te leven voor de ander?
Leven voor de ander betekent: bereidt zijn eigen planning, dromen, tijd op te geven om in plaats daarvan er te zijn voor de ander. Dit plaatst ' je leven geven voor de ander' in een heel ander perspectief! Dat geeft ook miljoenen mogelijkheden om je leven te geven voor de ander. Sterven voor een ander kun je 1 keer, leven voor de ander kun je elke dag opnieuw!
Tijdens de screening stonden zo'n 4000 mensen stonden in een schijnbaar oneindig lange rij te wachten. Sommigen stonden er al vanaf de avond ervoor. De hele dag was het wachten. Eerst om door de pre-screening te komen, daarna om geregistreerd te worden, dan om onderzocht te worden, enz. In de rij stond een prachtig meisje van een jaar of 8. Ze had wel wat weg van mijn nichtje, daardoor viel ze me misschien op.
Zij was gekomen met haar moeder, die in een rolstoel zat vanwege problemen aan haar been. 't Was warm, het duurde eindeloos. De kinderen werden bezig gehouden met ballonnen en bellenblazen, kleuren, ed.
Dit meisje bleef echter bij haar moeder, om haar te helpen. Maar dit meisje straalde zoveel vreugde uit! Haar ogen straalden bijna de hele tijd. 't Raakte me diep: je leven geven voor de ander. Zij had de leeftijd om bellen te blazen, te kleuren, kettingen te maken, maar zij stond daar met een blij gezicht haar tijd aan haar moeder te besteden.
Soms wordt mijn hulp gevraagd, als ik net even wat voor mezelf wil doen. Met een zucht sta ik dan op en doe het maar weer. Maar nu zie ik soms ineens een zwart kopje met een felrode doek om haar hoofd, en een stralende lach, wachtend achter de rolstoel van haar moeder...