Ik heb mezelf voorgenomen elke week iets te schrijven op de website. Maar met 2 kleine kinderen is mijn wereldje ook hier behoorlijk klein. Ik kan niet even de fiets pakken en ergens naar toe. Een kinderwagen of buggy werkt ook niet, want het zandpad is vol kuilen, stenen en hobbels. Gaby wil soms ineens niet meer lopen en gedragen worden, maar met Mika ook al in mijn armen lukt dat niet. Ik ben al begonnen Mika korte poosjes op mijn rug te binden, maar ze zet zich nog helemaal schrap J. Over een maand wil ze waarschijnlijk niks liever dan op mijn rug, maar alle begin is moeilijk.

Hoe dan ook, mijn wereldje is echt niet groter dan de campus, tussen onze kamer en de eetzaal waar we 2 keer per dag naar toe lopen. Daarom zul je de komende tijd misschien meer lezen over wat God me leert en getuigenissen van wat God doet in en door andere levens op de campus.

Na jarenlang een vrije vogel te zijn geweest die alle tijd kon besteden aan wat mijn passie heeft, voel ik me nu soms best nutteloos. Ik weet dat het belangrijk is wat ik doe, anders zouden mijn kinderen vervuilen en verhongeren, maar het voelt niet zo. Herkenbaar misschien voor andere moeders?

Vorige week kwam er een Zwitserse vrouw een week les geven in een van de scholen die we op de campus hebben. Donderdagavond sprak ze voor de hele campus tijdens de community meeting. Als moeder van jonge kinderen (jongste is nu 5) was er veel herkenning. En zij haalde wat punten naar boven die haar de mogelijkheid gaven om de jaren thuis toch geestelijk actief betrokken te blijven. Veel tijd om na te denken tijdens het schoonmaken (mediteren over een enkele bijbeltekst die ze die ochtend had gelezen), bidden voor mensen, luisteren naar anderen of onze ogen openhouden om te zien wanneer anderen iets nodig hebben. Als we het niet zelf kunnen, dan kunnen we bidden dat iemand deze mensen te hulp zal komen. Deze vrouw is net uit de kleine kinderen en was zo’n bemoediging voor me! Ik besloot mijn gedachten uit de negatieve spiraal te halen, en meer te danken en te bidden voor ANDEREN ipv Heere Help MIJ, want IK heb het zo moeilijk vandaag.

Gaby heeft last van een combinatie peuterpubertijd en jaloezie op haar zusje wat me soms tot het uiterste drijft. Zelfbeheersing leer je blijkbaar ook pas echt als je kinderen krijgt, net als geduld en wegcijfering J. Ik deelde mijn struggles met een vriendin die eenzelfde soort beklag deed over haar puberdochter. We beloofden voor elkaar te bidden. De volgende dag kreeg ik een mailtje dat het ineens veel beter ging die dag. En ik ervoer hetzelfde! Het ging niet allemaal perfect, maar veel beter dan de dagen ervoor. Besloten vaker voor elkaar te bidden. Soms is het goed ook onze tekortkomingen en strijd te delen, zodat een ander voor je kan bidden en jij voor de ander!

We hebben verschillende mensen uit Burkina Faso op de basis. Na de coupe afgelopen week was er grote zorg. Togo grenst in het noorden met Burkina, dus het is zoiezo dichtbij. Vrijdagmorgen samen gebeden voor een omkeer in de situatie. Het zag er niet rooskleurig uit, de bevolking is het zat en is bereid te sterven als het moet. Gebeden, veel gebeden, en ook dat gebed is verhoord!

Een echtpaar dat 9 maanden op de campus heeft gewoond en pas een baby had gekregen kregen grote zorgen om de moeder. Ze kreeg ademhalingsproblemen, verloor het bewustzijn en moest dus acuut naar het ziekenhuis. Daar staken ze het op astma. Medicijnen maakten het alleen maar erger. Van het ene naar het andere ziekenhuis en het leek erop dat ze zou sterven als er niet gauw een omkeer zou komen. Met elkaar gebeden voor wijsheid voor de dokters en leven voor de moeder. Wat een vreugde toen we hoorden dat ze weer rechtop zat en bij bewustzijn was de hele tijd!

Het is goed weer terug te zijn in Togo. Ik weet weer dat ik het alleen niet kan, afhankelijk ben van God, en juist in die momenten ervaar ik dat Hij zo heel dichtbij is! Bidden is zo’n krachtig wapen, en we kunnen het hanteren zelfs als we luiers verschonen of de was doen!

Filipenzen 4:5 Wees blij! Laat je vriendelijkheid bij iedereen bekend zijn. De Heere is nabij. Wees nergens bezorgd/bang voor maar in alles, door bidden en dankzegging, geef God je vragen. En de vrede van God die al ons begrip te boven gaat, zal je hart en gedachten beschermen in Christus Jezus.