papier of baksteen?
Gisteren kerkdienst in het centrum bijgewoond. De inleiding zette me erg aan het denken:
Ons leven is als een weg die we afleggen, met verschillende rotondes en kruispunten, waarop je maar 1 afslag kan nemen. We weten allemaal dat er een eind aan de reis komt, en dan zijn we op onze bestemming, voor eeuwig. Wie/wat onze keuze bepaalt is van groot belang, want ze bepalen onze toekomst!
De spreker nam vervolgens het voorbeeld van een vel papier. Als je die hoog boven je hoofd houdt en loslaat, weet je dat zijn eindbestemming de grond is. Zodra je het papier echter loslaat, begint het te dwarrelen, afhankelijk van de luchtstroom zal het zijn wendingen nemen. En uiteindelijk toch op de grond belanden. Zo moeten wij ons ook door de luchtstromingen van de Heilige Geest laten leiden.
Hier stopte zijn inleiding, maar mijn gedachten gingen verder. Hoe dwarrelend ben ik? Ben ik zo lichtgevoelig als een velletje papier? Vooral met onze westerse mogelijkheden en keuzes, lijken we vaak meer op bakstenen?! Zijn we zo flexibel dat als Gods Geest tegen ons blaast, we inderdaad in staat zijn te gaan 'dwarrelen'? Of zitten we vast aan wat wij wensen, hebben, denken? Als baksteen weet je tenminste de weg, loodrecht naar beneden. Geen onzekerheden, je kunt wel ongeveer inschatten hoe je leven er over ongeveer een maand uitziet. Als papier weet je nooit waar je eindigt, dat kan aan de andere kant van de kamer/ wereld zijn! Wie die bries niet kent/ vertrouwt, raakt in paniek en maakt zich zwaar, zodat het dwarrelen zal stoppen.
Kijkend naar mijn eigen leven, merk ik dat mijn papier ook behoorlijk zwaar was. 6 mnd geleden had ik maar een verlangen: een eigen plekje, al was het maar een klein appartementje. Dat zou me gelukkig maken. En even niet meer die cultuurverschillen en taalverwarringen. En dat heb ik God ook echt heel duidelijk laten weten!
Het is grappig te realiseren hoe God heeft me stukje bij beetje een andere kant op liet dwarrelen. Een eigen huis kan me het geluk niet geven, ik dwarrel weer een heel andere kant op dan ik toen wilde. Maar 't is een kant op waar ik weer meer mag leren van wie ik ben, en van wie God is. Waar ik dienstbaar kan zijn, waar ik gelukkig ben.
Dan zweef ik op de wind, gedragen door Uw Geest, door de kracht van Uw liefde!
Allemaal een goede week!