de ward: jij bent bijzonder en het abc

Wat een feest op de ward! Zo'n 10 kinderen op 1 zaal. Energie over, want met alleen plastische chirurgie aan een arm hou je een kind niet in bed! Als het droog is kunnen ze in elk geval even naar buiten, maar deze week heeft het vrijwel de hele week geregend. Ik was een paar dagen vrij, dus was elke dag op de ward te vinden. 

Tijdens mijn 'lege uren' bij receptie heb ik een alfabet gemaakt. Hoofdletter A, kleine a, plaatje van een apple, en daaronder woordje 'apple'. Enz. Op A4, en die dus gisteren opgehangen op de ward. Kosi's moeder helemaal enthousiast! Zij is kleuterjuf in Sierra leone, dus wilde ze ook gelijk hebben!

Gisteren met de kids wat oefeningen gedaan, letters zoeken, overschrijven, enz. Het is een hele klus om oefeningen te bedenken met een differentiatie tussen groep 2 en 6! Maar ze genieten en ik ook! De nurses schijnen er ook wel blij mee te zijn. Dus nu ga ik ze kopieren voor op elke ziekenzaal.

Nog mooier project is 'you are special'. Dit is een prentenboek van Max Lucado. Het gaat over de Wemmicks, houten poppen, die samen in een dorp leven. Elke persoon is uniek, geen enkele is dezelfde, maar ze zijn allemaal door de zelfde houtsnijder gemaakt. De poppen zijn elke dag druk met dezelfde bezigheid: stickers plakken. Wie goed is in uiterlijk of daden krijgt een ster opgeplakt. Wie lelijk is of iets doms doet, krijgt een grijze stip opgeplakt. 

Punchinello heeft zijn uiterlijk niet zo mee, en is vreselijk onhandig. Hij heeft niet 1 ster, en krijgt steeds meer stippen. Op den duur gelooft hij er zelf ook in dat hij niet deugt. Hij verstopt zich meestal in huis, zodat niemand hem ziet om een stip te geven.

Tot hij Lucia ontmoet die sterren noch stippen heeft. Zij vertelt hem dat dit komt omdat ze elke dag naar de houtsnijder gaat. Punchinello besluit ook te gaan. Beetje bang, maar de houtsnijder blijkt helemaal geen 'stippenplakker' te zijn. Hij keurt het zelfs af. Hij zegt: ik heb jouw gemaakt, en ik denk dat ik je heel bijzonder gemaakt heb. Ik maak geen fouten! Het belangrijkste is wat IK van je vind, je maker! Zodra je dat gaat geloven, zullen stippen en sterren van je af vallen, omdat ze voor jou niet meer het belangrijkste in het leven zijn.

Dit verhaal past zo bij de mensen op de ward. Verminkt door vergroeiingen en verbrandingen, zijn ook veel van hen vaak afgewezen, veroordeeld, in de steek gelaten. Vooral de vvf-patienten, die door hun probleem stinken, de boel bevuilen door hun constant incontinent zijn.

Het Icare-team heeft het boek meegenomen en goud papier. Ik ga nu naar de ward met het boek, lees het voor, leg vervolgens de link tussen de Wemmicks en hun/ons leven. tot slot krijgen ze een gouden ster met daarop de boodschap dat ze special zijn, en dat God niet veroordeelt, maar staat te wachten op hun komst.

Eerst ben ik bij de kinderen geweest. Sekouh (13 jaar) luistert vol aandacht. Zijn nek en arm in 't verband, zwarte muts op zijn hoofd leek hij wel zo'n russische tsaar! Feilloos herkende hij de link met onze wereld. Hij grijnsde van oor tot oor: dit is een heeel mooi verhaal Ellen! Sekouh is moslim, maar hij begreep het. Hoop dat het verder mag zakken dan begrijpen.. De volgende dag liep ik met het boek onder mijn arm langs om bij de andere zaal te gaan voorlezen, toen Sekouh langskwam: Ik vond het echt een mooi verhaal! Ik wil het best nog een keer horen! Doen we!

Bij de vvf-vrouwen werd ik wat gefrustreerd na 3 minuten. 2 vrouwen luisterden, 1 draaide haar rug naar me toe, de ander werd behandeld door een zuster. Vervolgens komt er nog een zuster dwars door mijn verhaal heen vragen wie er mee naar buiten wil! Oke, ik weet dat dit geen school is, maar voor wie sta ik hier eigenlijk?, schoot het door me heen. Als het zo moet, laat dan maar zitten hoor. (wat een mopperkont ben ik soms!) Toch maar stug doorgegaan, met af en toe maar even wachten, schietgebedje om wijsheid en inzicht wat ik misschien fout deed. Ondertussen was de vrouw die me haar rug toegedraaid had op haar rug gaan liggen. en ineens zag ik de tranen over haar wangen stromen. Soms moeten we dieper kijken dan eerste indruk! Ze waren allemaal zo blij met een simpele ster met goede boodschap. Zelfs alle onderbrekingen tijdens mijn verhaal hadden dat niet kunnen tegenhouden!