mijn nieuwe klasje!
Ik sta weer voor de klas! of liever:ik zit tussen mijn klas! 2 weken geleden begonnen met Kossi les te geven. Kossi had grote O-benen of X-benen. (Zijn voeten zitten nu recht in het gips, en ik heb hem daarvoor niet gezien, dus weet het even niet goed.) Kossi is 8 jaar oud, zit al een maand aan boord, samen met zijn moeder Hawanatu. Ik ben hem en zijn moeder voor het eerst tegengekomen in zijn rolstoel onder aan de trap. Met een gebreid petje op, dus ik benoemde hem tot captain. Ze komen van Sierra Leone, dus mijn Krio kon weer gebruikt worden. (grappig he, hoe leuk iedereen het vindt als ze in hun eigen taal worden aangesproken.) De vrouw die elke dag op bezoek kwam ging de volgende dag weg, dus ter plekke werd afgesproken dat ik de plek over zou nemen. Als je er oog voor hebt, zie je hoe mooi soms dingen in elkaar schuiven in het leven. Van het een komt het ander, en nu ben ik teacher van Kossi. Dus nu zie je me bijna elke dag met mijn whiteboard onder mijn arm naar de ward lopen om een uurtje les te geven. Soms met mijn receptie-uniform nog aan. Met epouletten en zwart-wit zie ik er dan behoorlijk professioneel uit natuurlijk. Kossi blinkt als ik dan voor hem ga staan, salueer, en hem groet: aye captain, ready for sail! Dan crossen we met de rolstoel door de gang naar een lege zaal, ik als motorman, hij als captain. Meestal stormt het, dus steigeren en slingeren we heen en weer!
Vorige week werd het ineens nog leuker, toen kreeg ik er spontaan 3 kinderen bij. Waarvan 2 na 3 dagen weer waren vertrokken, maar Yemeh is er nog steeds. Yemeh heeft een tumor schuin boven haar oog, maar ook een enorme tumor aan haar heup. Nog nooit zoiets gezien. (Samuel lag bij haar aankomst nog op de zaal, hij was verbijsterd: ik wist niet dat zulke mensen bestonden!). Nee, ik ook niet. Yemeh is 14 geloof ik, alleen met het vliegtuig uit Guinee gekomen. Franstalig, alleen, vreemde omgeving. Een dappere meid.
Dus nu zit ik met Kossi die liever films kijkt, en Yemeh die volgens mij nog nooit naar school is geweest. Haar heuptumor is weggehaald, dus ze hangt nu half op een heup in bed, kossi in zijn rolstoel en ik ertussenin. Schitterend om haar te zien stralen van oor tot oor als ze het hele whiteboard vol heeft gemaakt met krullen, terwijl Kossi de a opzoekt in zijn werkblad. 't Is al meer dan een jaar geleden dat ik les gaf, ik geniet er echt weer van! Ben het nog niet verleerd merk ik ;-)