eenheid is kracht
We zijn weer terug van weggeweest. 5 weken Nederland en 10 dagen Brazilie. In die tijd is de president van Brazilie gedwongen op te stappen en werd in Brussel een aanslag gepleegd in de hal waar we altijd doorheen gingen als we naar Nederland kwamen. Wat een wereld leven we in!
Toen we in Brazilie aankwamen, was de president nog steeds in haar positie als president, maar was er grote politieke onrust. Van onze vrienden kregen we een appartement in de straat achter de Avenida Paulista, de hoofdstraat van Sao Paulo, een stad waarin net zoveel mensen wonen als in heel Nederland. Zondag ging iedereen naar de kerk, maar omdat Gaby ziek was bleef ik thuis. Die dag zou er een groot protest gehouden worden om het vertrek van de president te eisen. Rond 10 uur begon het. Ruim een half uur lang een constante stroom motors en brommers die al toeterend door de straat beneden reden. Vanaf 7 hoog had ik een mooi overzicht. Helicopters cirkelden boven ons hoofd, media die alles zo goed mogelijk probeerden vast te leggen. Na de motors kwamen de auto’s en daarna de mensen te voet, eindeloos. Op de tv konden we beter zien wat er gaande was: 1.4 miljoen mensen waren op de been alleen al in de Avenida Paulista! De bevolking was er blijkbaar echt klaar mee. Ze stonden als een man tegen de president, en samen waren ze sterk is gebleken. Bijzonder voor ons was hoe alles vreedzaam bleef. Een van onze vrienden zei lachend:”Ja, dat is Brazilie, we houden liever vrede en maken er een feestje van, met barbecue op straat tijdens de protesten ipv geweld.“ En zo was het inderdaad, Adjete is nog even de straat op gegaan en de sfeer was goed. In Togo is dat moeilijk voor te stellen. Protesten hebben altijd een dreiging in zich en we blijven in zo’n geval liever zo ver mogelijk uit de buurt. Nog een grappige manier van protesteren van de Brazilianen: Zodra de president op tv komt om te spreken gaan de mensen buiten op hun balkon met pannen en deksels slaan zodat niemand zal kunnen horen wat ze zegt. Auto’s doen ook mee met claxonneren.
We waren in Brazilie om de bruiloft van een vriend bij te wonen, maar alle andere dagen waren gevuld met afspraken met vrienden of kennisen van de bruidegom die met ons wilden praten. Meestal namen ze ons mee uit eten, soms ook eindigden we in een bijbelstudiegroep of kleine gemeente. We delen meestal wat we doen en wat onze noden zijn. Ook de campus blijft draaien dankzij giften, en dus is het belangrijk te vertellen over de campus. Op een keer draaiden de rollen echter om. We hoorden een uur van tevoren dat we naar een kleine gemeente zouden gaan en dat het fijn zou zijn als een van ons wilde preken. We waren met zijn vieren, ook de leiders van de basis waren in Brazilie voor de bruiloft. Die moest dus onderweg naar de kerk een preek voorbereiden. Dat is niet nieuw op zich, ook in Afrika gebeurt dat.
Tot onze verrassing was de dienst in een lege auto-garage. Zo’n 35 mensen op plastic stoelen met de garagedeur open. Joseph preekte over hoe tegenslagen ons kunnen ontmoedigen, maar dat God erboven staat en alle dingen mee laat werken ten goede voor hen die geloven. Zijn beloften blijven Ja en Amen. Aan het eind van de dienst stond de voorganger in tranen op. Een paar dagen ervoor was een deel van de kerk ingestort vanwege de hevige regenval. Ze was zo ontmoedigd, wisten niet hoe verder. Zoveel vragen, zoveel zorgen, en waar was God in dit alles? Wij wisten hier niks vanaf, maar het is en blijft bijzonder te ervaren dat de Heilige Geest ons altijd wil gebruiken, tijdens werk of vakantie, of het nu voorbereid of onvoorbereid is. Hij is altijd (voor)bereidt!
Ook in Nederland was het zo fijn over en weer bemoedigd te worden. Wij door vrienden, en vrienden soms door ons. We leven in een verwarde wereld, vol conflicten en haat. Hoe heerlijk is het dan om over grenzen en kerkmuren heen de eenheid, liefde en vrede te ervaren van het lichaam van Christus! Wat ons samenbindt is de liefde van Christus voor ons, zondaren die niet zonder Gods genade en vergeving kunnen.
Al het andere is bijzaak. Johannes 17: 20-22 Dit is mijn verlangen Vader, dat zij samen een zijn, zoals U en Ik een zijn. Ik in hen en U in Mij!! Dan zullen ze volmaakt één zijn en zal de wereld begrijpen dat U Mij gezonden hebt, en dat U hen liefhad zoals U Mij liefhad.