update 26 augustus

Ik loop weer weken achter met de website!  Het Nederlandse team is weer naar huis. Genoten van familie op de campus en de woorden ‘lekker’ en ‘goed bezig’ worden nog steeds gebruikt. Al klinkt het uit de Niet-Nederlandse monden als ‘Lakka’.
Het team heeft echter meer vruchten achtergelaten, want ze waren inderdaad lekker goed bezig.

3 lokalen zijn geschilderd, ze zien er weer schitterend uit! Verder is er vooral op geestelijk gebied veel zaad geplant in het dorp waar ik vorige keer over schreef. Het blijkt Djokpe-Kopé te heten ipv Kpolimé. Kpolimé is de grotere versie, zoiets als gemeente Veere en Djokpe-Kopé is dan Oostkapelle. Alleen is het allemaal 100x verkleind. Het dorp heeft misschien 100 inwoners en het hele gemeente Veere niet meer dan 1000 denk ik. Kopé betekent dorp, en deze Kopé is van de familie Djokpé. Grootvader leeft niet meer, maar er is een oude vader met een paar vrouwen die verschillende kinderen en kregen en die wonen nu met hun vrouw(en) en kinderen samen in Dokpé-Kopé. En hun kinderen komen er ook weer bij wonen. En kinderen zijn er in overvloed! Zij zijn meestal de eersten die de bus van de campus aan zien komen en komen aanrennen om spullen te dragen of een hand te geven terwijl we het kleine pad naar dorp oplopen. Dan zie je alle vrouwen ook even stoppen met hun werk en kijken wat we komen doen. Als de chief thuis is, wordt die ingelicht en inmiddels weten we wie zijn 3 vrouwen en 11 kinderen zijn, waarvan slechts 1 jongen. ’t Is moeilijk om al die monden te voeden. Het werk is zwaar.
Het Nederlandse team mocht er zo’n 4 keer komen om de basis van Gods Woord te vertellen. Tijdens de eerste bijeenkomst hebben we gebeden met het dorp, hand in hand, blank en bruin gemengd. We zijn gelijk, en we gaven aan ook van hen te willen leren.
7 mensen gaven aan het eind aan Jezus te willen volgen, ‘maar we weten niet hoe’. Nu blijkt dat in het hele dorp slechts 2 kinderen kunnen lezen. Zij zitten volgens mij in groep 8 nu van onze Hoop-school. Hoe kunnen ze nu zelf het Woord bestuderen en leren hoe ze de Heere Jezus kunnen dienen? Moeten ze nu steeds wachten tot iemand langs komt?

In die weken was Wilson druk met Willen Programs. We willen een alfabetiseringsprogramma starten in Lome. Het programma is erkend door de regering en opgezet door Unicef. Wie ouder is dan 18 en niet kan lezen/schrijven kan de training volgen. In 1 jaar tijd kunnen ze lezen, schrijven en rekenen. Daarna volgt een jaar werkstage in het vak van hun keuze. Dit kan naaister, verkoper, in de zorg of onderwijs zijn. Aan het eind van de 2 jaar hebben ze een nationaal erkend diploma, waarmee ze zelfs verder kunnen leren. Voor Lome zochten we een huis dat zowel als kantoor voor de Mikrokrediet als een klas voor de alfabetisering kon zijn. Het huis dat we wilden huren was nog niet klaar om gehuurd te worden. Maar we hadden het programma kant en klaar. Toen kwam het plan om het dan in Djokpe-Kope te starten. 5 dagen per week 2 uur les in het dorp. Relaties bouwen, momenten vinden om het karakter van God te laten zien. We vonden een leerkracht, Alphonse, die het verlangen heeft nieuwe gemeentes te stichten. Hij is een YWAM-mer en bereidt als vrijwilliger les te geven. We willen echter zijn transport betalen, €1,50 per dag. Of als we genoeg geld hebben, hem een brommer geven. Wat hem veel tijd zal besparen en op de langere termijn veel goedkoper! Op dit moment krijgt Alphonse training in het gebruiken van de methode. Eind september zal hij ook mee gaan doen met de leerkrachtentraining hier op de campus. Bidt alstublieft voor hem, ook voor het geld voor transport. Het dorp zelf zal ook wat meebetalen, maar ze moeten ook al voor het onderdak en lesmateriaal betalen. €7,50 per week is teveel voor een heel jaar voor deze mensen. Bent u/jij degene die Alphonse wil steunen, laat het ons dan weten!

Op de een na laatste bijenkomst wilden ze ons hun traditionele dans laten zien. Drums en andere instrumenten kwamen er aan te pas. Eerst liet de chief ons de traditionele geweven doeken zien die ze in het dorp zelf maken. Toen kwam de dans. Een hoop plezier en prachtig hoe ze met 2 handen en een drum of ander klinkend gereedschap zoveel klanken kunnen maken! De vrouwen dansten met de kinderen wiegend (of swingend) heen en weer op de rug. Ze slapen gewoon door de muziek en gehos heen. ’t Was allemaal zo mooi, en dan ineens begint een vrouw raar in het rond te draaien, vreemd en ongecontroleerd te bewegen. Gelijk trekken een paar andere vrouwen haar uit de kring en doen de baby af. Wij kijken even verschrikt. De dorpelingen zien onze verraste gezichten. Dit is wat er gebeurd tijdens de voodoo-rituelen, een geest neemt bezit van de persoon en die heeft zichzelf niet meer onder controle. De vrouw komt even later terug, lopend alsof ze dronken is. Wij zitten en bidden dat die geest zal verdwijnen. Dan komt ze naar ons toe en geeft ons allemaal een hand. De derde persoon die ze een hand geeft houdt haar vast en spreekt in tegen haar. Het is Nederlands, maar we gebieden de geest weg te gaan in de naam van Jezus. Ze blijft staan, nog steeds ziet ze er verdwaasd uit, maar nu rustiger. Even later gaat ze naast ons zitten. Moe en suf, maar rustig. Een van de mannen verteld dat dat altijd gebeurd als ze voodoo doen. Maar dit was gewone dansmuziek en het was niet de bedoeling dat de geest zou komen. Ze hebben geen macht over het rijk der duisternis, maar het heeft hen wel in hun macht. Dit gebeurd tegen de wil van de mensen zelf!
We snappen het probleem, maar bedanken toch voor het laten zien van hun cultuur. Het is niet de cultuur die fout is, de variatie in tradities is een gift die we niet willen zien verdwijnen. Maar de geest die bezit neemt van die traditie, die willen we kwijt! Geesten en demonen zijn realiteit. We beloven de volgende dag terug te komen om te vertellen van de Heilige Geest, de Geest van God, die vrede brengt.
Een bizarre ervaring, maar we zagen dat Hij die in ons is sterker was dan hij die bezit nam van de vrouw! Blijf meebidden voor dit dorp. Niet door kracht of geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden zegt de Heere. Gebed is onze kracht!