wereldspanningen

Wat is er veel gaande in de wereld. De moslim extremisten die dood en verderf zaaien en blijkbaar niet te stoppen zijn, Poetin die zijn gang gaat, ebola, en geen van allen lijkt gestopt te kunnen worden, zelfs niet met de halve wereld die zich ermee bezig houdt. Beangstigend. Elke dag komen we dichter bij de wederkomst van Christus, en Zijn voetstappen beginnen nu wel zeer luid in onze oren te dreunen. Staat de grote verdrukking voor de deur? Eerlijk gezegd, de angst kan mijn maag soms doen samenknijpen. Waar gaat het naar toe? En hoe bereiden we ons voor?
Verschillende dingen zijn boven gekomen de laatste weken tijdens stille tijd en kerkdiensten.

Allereerst zou het ons niet moeten verrassen dat de wereld ons haat. De Heere Jezus  heeft het gezegd dat wie Hem volgt verdrukking en onrecht te wachten staat. Maar daarbij ook de belofte: Zie Ik ben met u, alle dagen, tot het einde van de wereld.

 

Daarna de herhaalde oproep om Bijbelteksten uit het hoofd te leren. Wat in je hoofd zit kun je over mediteren, nadenken, elk moment van de dag dat je je hoofd niet hoeft te gebruiken voor andere dingen. Denk aan autorijden, de afwas doen, eten koken. Die momenten kun je niet met een Bijbel op schoot zitten, maar wel nadenken over een stuk Bijbel dat je uit je hoofd kent! En wat in je hoofd zit kan niet worden afgenomen.

Angst voor mensen is een slechte raadgever. Vrees veel meer Hem die beiden ziel en lichaam kan doden. Voor de onrechtvaardigen is de ondergang zeker, of het nu kort of lang duurt, maar wie vertrouwen op de Heere zullen eeuwig leven.

 

Afgelopen vrijdag hadden we ons wekelijkse uur van voorbede voor een land of probleem in de wereld. Dit keer was het de IS. Nadat in een korte introductie was verteld wie ze zijn en wat ze doen gingen we in kleine groepjes uit elkaar. Allereerst bidden en vragen waarvoor God wil dat we bidden. Wat is Zijn hart voor dit kalifaat? Verrassend hoe bijna elke groep dezelfde soort dingen kreeg om voor te bidden.  Ik wil de punten graag met jullie delen, misschien kunnen we er samen voor blijven bidden. Dit is een geestelijke oorlog, het rijk van duisternis kan alleen doorbroken worden door het Licht. Bidt dat Gods licht zal gaan schijnen in de harten van de strijders. De afgelopen weken heb ik verschillende verhalen gehoord van Boko Haram strijders voor wie de onrust in hun hart teveel is geworden en ze zijn gevlucht. Sommigen van hen komen tot geloof en vinden vrede en vergeving, anderen blijven vluchten met wroeging en angst. Bid dat Gods kinderen sterk zullen zijn en hen zullen kunnen vergeven en omarmen, zoals Paulus door de kerk werd vergeven en als een broeder werd ontvangen.

God spreekt vaak door dromen en visioenen tot moslims. Bidt daarvoor.

Jezus wilde ook voor deze mensen sterven, maar ze kennen Hem niet. Gods hart is dat ze Hem zullen kennen en tot Zijn volk zullen gaan behoren.
(Dit was een lichte schok voor mij. Ik bad maar steeds dat ze vernietigd zouden worden, gestopt zouden worden voor ze mijn leven binnendringen. God liet ons Zijn hart zien, dat bewogen is met de zielen van deze harteloze, meedogenloze mensen.)

Het andere gebedspunt dat verschillende keren terug kwam: Bid voor verdeeldheid onder deze groepen. Dat hun onderlinge communicatie verward zal raken, en zo hun eenheid en kracht gebroken zal worden. 

Want alzo lief heeft God de wereld gehad dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, OOK voor hen.

Gebed is een krachtig wapen, machtiger dan geweld van artillerie en bommen, hoe onwerkelijk dat ook mag lijken in deze situatie. 

Wees sterk en heb goede moed, Ik heb de wereld overwonnen. (Joh.16: 33).
Dus onze gedachten (en voorbede) niet laten leiden door angst, maar zien op onze Koning, die  belooft heeft erbij te zijn, erdoor te leiden en uitkomst te geven.

Wat ebola betreft:

Onze gebeden zijn veel voor Liberia. Ik ben er met Mercy Ships 2x geweest en misschien is het ook daardoor dat het mijn hart zo raakt. Ook wonen en werken vrienden van ons daar met hun stichting Manneka. Via facebook houden ze mensen op de hoogte van hun werk. Hun grootste missie op dit moment is emmers met een kraantje uitdelen en een fles chloor zodat mensen die op een strategisch punt kunnen zetten en hun handen vaak wassen. Hygiene is een van de grote preventieve maatregelen die gedaan kan worden.

We zijn dankbaar dat ebola tot op heden buiten onze grenzen is gebleven en ook de buurlanden vrij zijn Ebola. Natuurlijk is het in onze gedachten en geven we nu al meer lessen over hygiene in de kliniek, wassen we zelf onze handen vaker en bidden we bijna dagelijks dat de verspreiding van deze vreselijke ziekte stopt. Maar buitenom dat beinvloedt ebola het Togolese leven gelukkig niet. Volgende week beginnen de nieuwe scholen op de campus, wat weer veel nieuwe studenen naar onze campus brengt uit allerlei landen. Weer een moment dat we een hoger risico lopen. Gebed voor geen ebola in Togo is welkom! Maar nogmaals, geen reden tot zorgen voor ons op dit moment!!!