Moederen in Togo

Ondertussen al ruim een week weer op de campus. De kamer is blijkbaar toch weer uitgerekt, want ook deze keer konden we alle spullen weer opbergen. En met de nieuwe indeling hebben we nog plaats om te bewegen ook!

We zijn weer een beetje gewend aan de hitte, rond 12 uur is het zo’n 38 graden. De nachten zijn wisselend, af en toe zelfs koel. Gabrielle doet het ook goed. Nu ik hier weer zit na 3 maanden Nederland vallen me de verschillen in het zorgen voor een baby op.
Om de dag in bad werkt hier dus echt niet. Elke dag minstens 2 keer in bad. En dan neem ik meestal lauw water zodat ze wat af kan koelen. Misschien heb ik nu de reden ontdekt waarom we in Europa meestal goed kunnen zwemmen en Afrikanen veel moeite hebben met drijven. Wij worden al vanaf baby in een badje gestopt en doen daar al wat ervaring op met drijven. De Togolese manier is vooral veel afsponsen met en zonder zeep, waarbij het kind over de benen van de moeder ligt. Met het wassen krijgt elke baby daarmee wel gelijk een lekkere massage. Niet elk kind is ervan gecharmeerd, maar sommigen vallen ervan in slaap. Gaby krijgt zo’n bad elke keer als we Wilsons familie bezoeken. Ze vindt een Nederlands badje leuker: Heerlijk schoppen in het water met haar beentjes, zodat we gelijk daarna de vloer kunnen dweilen. De vloer is nog nooit zo schoon geweest!
Ook de regelmaat van ongeveer elke 3 uur een voeding gaat hier niet op. Je kind zou uitdrogen! Dus nu zit ik ongeveer elk 1,5 uur met Gaby voor een voeding. Ik hoor in gedachten de opmerkingen die gedaan werden door westerlingen: In Afrika, daar krijgt het kind bij de eerste kik de borst! Wel, ik moet eerlijk zeggen, dat de meeste keren dat Gaby huilt, ze inderdaad dorst heeft!

Waarom we nog niet in de hele wereld babies op onze rug dragen is mij een raadsel. Gaby vond het de eerste keer niks om op mijn rug te hangen in een doek, maar de tweede keer viel ze na een poosje heerlijk in slaap! En ik had mijn handen vrij om andere dingen te doen. Het is minder zwaar voor je rug, de doek kun je vervolgens gebruiken om de baby op te leggen als ze wakker is, om de mond af te vegen of als het ineens koud wordt ze erin te wikkelen. Je kunt ze zo dragen tot ze een kleuter zijn. Moeders komen hier met zieke kinderen van 5 jaar in de doek op de rug naar de kliniek.
Eerlijk is eerlijk, ik heb nog steeds moeite om Gaby alleen op en van mijn rug te krijgen, dus doe ik het alleen als Wilson in de buurt is
L.

Gaby begint de gezichten hier ook steeds meer te herkennen nu. De eerste dagen was ze wat stilletjes en observeerde zonder veel emoties te tonen. Ze slaapt ook veel meer. Vast vanwege de hitte en om alle nieuwe indrukken te verwerken. Ondertussen is ze weer helemaal de oude en begint ze steeds meer te lachen naar anderen. Ze heeft een paar grote fans gevonden in de jongens die op dezelfde etage wonen. Ezra, Espoir en Ephraim proberen elke keer een lachje van haar te krijgen. En als ze huilt vertellen ze haar dat alles oke is en dat ze moet stoppen. Grappig genoeg vindt ze die jongens zo interessant dat ze dan ook inderdaad stopt met huilen en hen met open mond zit aan te kijken!