door de ogen van bezoekers
In mei is mijn zus 2 weken geweest met haar 2 dochters Rachel en Sifra. Heerlijk om famiie om ons heen te hebben voor een poosje! Een verslagje van Willeke:
Noepe mei 2013
Na meer dan een jaar weer terug op de bases van YWAM in Togo.
Erg leuk om m’n zwangere zus en zwager weer te zien!
Het is heerlijk om ruim twee en halve week samen door te brengen.
We hebben onze bagagekilo’s optimaal benut om van alles mee te nemen voor de baby en de school en natuurlijk ook voor lekkere dingen uit NL.
Eerste dagen is het even wennen maar al snel zijn de temperatuur, de rust en de koude douches gewoon. Zelfs de meeste torren, spinnen en harige rupsen verbazen ons niet meer.
De hele grote onder de platte spinnen willen we wel uit onze kamer hebben, want dat is toch een engerd!
In een jaar tijd is de campus enorm gegroeid in aantal mensen, de eetzaal zit meestal propvol en behalve een DTS draait er dit jaar ook een SBS (bijbelschool van 9 maanden) en een IPHC (school voor basisgezondheidszorg). De kliniek is veel groter nu en heeft dagelijks patiënten en de 80e baby werd geboren toen we er waren.
Leuk dat er nog steeds een aantal bekenden zijn die ook weer zijn gegroeid en van student staflid zijn geworden of medewerker in de kliniek, of weer verder opgeleid gaan worden in watertechnieken bijv.
De tuin is ook , enorm gegroeid, omdat mijn vader hier vorig jaar veel interesse voor had is de tuinman, Jean, een bekende die graag wil laten zien wat er verbeterd is.
De papaya boompjes zijn nu groot en dragen veel vrucht!
Er is mais, togolese groente, ananasplanten enz. Jean is enthousiast over zijn “farming, Gods’way”.
Deze kennis heeft hij opgedaan op een landbouwcursus van Mercy Ships en die kennis geeft hij weer door aan de jongeman die nu zijn hulp is.
Je neemt niet alleen van de aarde maar je zorgt ook voor de aarde dmv bemesting en hij laat de nieuwe composthoop zien. Ook zijn er 2 varkens en kippen bijgekomen.
Ook is de campus een soort minidorpje waar allerlei handeltjes zijn ontstaan. Zo heeft de naaister haar eigen atelier waar je jurken kunt laten aanmeten en maken.
Robert verkoopt pinda’s, gezouten of gesuikerd in flessen. Daar zit een hoop werk in maar levert hem het geld op wat nodig is voor zijn vervolgstudie.
Happy verkoopt zakjes waspoeder, bij Grace kun je gekoelde blikjes drinken kopen, in t weekend verkopen Danny en Genevive brochettes (stukjes vlees op een stokje) en sinds kort ook friet. Dit om hun bruiloft in augustus te kunnen betalen.
Bij zwager Wilson kun je pasfoto’s laten maken, die zijn vaak nodig voor visumaanvragen en scheelt weer een rit naar Lome. Oostkapelle is nog niet zo ver, wij moeten nog naar de stad hiervoor… De moeder van Apollos verkoopt heerlijke pindakoekjes. Niet elke dag maar als ze er zijn vinden ze gretig aftrek! Om je haar te laten knippen kun je als vrouw bij Amy terecht en voor de korte kapsels is een van de jongens van de bijbelschool handig met de tondeuse. Ook zijn er studentes die graag je was willen doen om een zakcentje te verdienen.
En dan is er nog de Boutique, een sjieke naam voor een grote kartonnen doos waar iedereen zijn spullen in kan doen die hij niet meer zelf nodig heeft. Meestal zij dit kleren, vooral ook van mensen die weer naar huis gaan en de zomerse kleding achter laten. In de Boutique is het wie eerst komt, eerst maalt. Gratis en voor niets. Soms wordt er ook verkoping gehouden om een goed doel te steunen van spullen die mensen geven. Dit zorgt voor hilarische momenten als de prijzen bij opbod stijgen boven de normale markt waarde.
Al met al is het een bijzondere setting, met zoveel mensen zo dicht op elkaar te leven en tegelijk de sfeer zo goed te houden.
De éénkamer-woning van Ellen en Wilson is wel heel erg vol straks als er een baby bij komt.
Maar op dit moment zijn er geen andere mogelijkheden en zo wonen nog een aantal stellen.
Ik vind het heel bijzonder om te zien hoe ze als stel hun plek in de leefgemeenschap innemen en altijd hun deur openzetten voor wie hen nodig heeft.