werk in de dorpen

Allereerst allemaal alle goeds voor 2011! Hier een erg rustige jaarwisseling gehad, Chinees nieuwjaar is hier meer populair.
Alweer 3 weken in Cambodja! Na 2 weken in de hoodstad Phnom Penh de afgelopen week naar de dorpen.
Mordechai en zijn vrouw Toinette komen uit Namibie. Ze doen medische zorg hier in Cambodja.
Mordechai nam ons deze week op sleeptouw naar de plekken waar hij heen gaat elke paar weken. De eerste plek is erg afgelegen. Een paar uur rijden over de zandwegen. We komen aan in een 'dorp' met zo'n 20 hutten op palen, waarvan de helft leeg staat of nog niet afgebouwd is. Ons onderkomen is een van de lege palenhutten. Geen wc, dat doen we in de bosjes. Douche is een waterput met een vierkante meter afgeschermd met plastic. De grote scheuren in het plastic geven me de voorkeur om maar 's avonds laat of 's ochtends vroeg te douchen. In de dorpen zie je overal koeien en waterbuffels, en heel veel honden met puppies en kippen met kuikens. Het is stoffig, dus eigenlijk ben je altijd viezig.
Na een redelijke nacht begint de volgende morgen de kliniek. Zo'n 50 mensen komen opdagen. Veel moeders met kinderen. We hebben verschillende taken. De admission, waar de hoofdklacht wordt genoteerd +bloeddruk en temperatuur wordt gemeten.
Afhankelijk van het aantal vertalers hebben 2 of 3 andere studenten de taak om patienten te onderzoeken, vragen te stellen en een uiteindelijke diagnose te stellen.
Een andere student doet de apotheek, en geeft de patienten de juiste medicijnen.
Vaak is het hoofdpijn door uitdroging (mensen drinken 2 glazen per dag gemiddeld), malaria, verkoudheid, wonden, artritis. Geen grote problemen gelukkig deze keer. Maar in een gebied waar je geen medische hulp hebt binnen een uur zijn mensen erg blij met onze komst. Bovendien is het een middel voor de pastors en Mordechai om meer mensen te bereiken.
De volgende dag gingen we nog meer de rimboe in, waar we sliepen in een klein kerkje vlak bij een rubberplantage. Woensdag kon ik met een paar anderen met Mordechai mee naar een onbereikt dorp. Dat gebied heeft gouddelvers en mineraalzoekers. Viavia wist de pastor dat er een dorpje is in de bush die nog nooit van Jezus hebben gehoord. Daar gingen we naar toe. Als het ware de weg banen voor het Koninkrijk. Zo gaaf!
De weg ernaartoe was eigenljk geen weg. het was een soort brommerpaadje door de bossen. Met de landrover defender moesten we er toch doorheen zien te komen. Tot 2 keer toe crashten we op een stuk rots of oneffenheid en de vooras was helemaal verbogen. Mordechai bleef positief. De as werd er vanonder gehaald en op een grote kei met een hamer weer 'recht' geslagen. Zit je dan midden in het bos, minstens een uur van de bewoonde wereld met panne. Maar Mordechai klaarde de klus. Ondertussen zaten wij te wachten en ontdekten dat we op goud liepen! Tijdens het regenseizoen spoelt de rivier zand over die plek, en laat kleine stukjes goud achter. Gaaf om midden in het bos goud te zoeken! DAs andere koek dan de schelpen op ons strand! Helaas zijn ze zo klein dat ze bij verhitting waarschijnlijk niet meer te zien zijn :-), maar toch!
Na 2 uur hobbelen en bidden kwamen we aan in het dorp! Misschien 25 mensen. Moet je zoveel moeite en risico's nemen voor zo weinig? In Gods Koninkrijk is zelfs de enkeling belangrijk! Nadat we ook hier onze 'kliniék' hebben gedaan wordt de pastor uitgenodigd om nog es terug te komen.
Mordechai komt zeker terug, maar dan met muskietennetten. Bijzonder om te realiseren dat wij de eerste mensen waren die met deze mensen hebben gebeden! Een nieuwe deur geopend voor Gods Koninkrijk om een nieuwe groep mensen de liefde en genade van God te brengen!
Vrijdag een lange reis terug naar de hoofdstad. Na elke dag rijst met ei was het heerlijk weer een bak met friet te eten!
De komende 4 weken zijn we weer in de dorpen. Geen idee hoe internet daar is!
Blijf aub bidden voor gezondheid en bescherming. We zijn de eerste weken best wat ziek geweest. Gelukkig voel ik me nu weer super, wil graag dat het zo blijft!

PS: via de tfc gehoord hoe gezellig de chocowandeling was! Het heft het geweldige bedrag van 2000,- opgebracht! Hartelijk bedankt iedereen die heeft meegeholpen of meegelopen! God is goed!

Wilson en ik zijn ook erg dankbaar dat hij nu eindelijk antwoord heeft gekregen van de school in Hawaii. Hij is aangenomen voor de filmschool in april. Gebed voor het krijgen van een visum en geld voro een ticket zijn niet overbodig! Bidden jullie mee? Want Prayer is the key!