Pasen
Met een schok word ik wakker. Trompetgeschal klinkt door de stille nacht. We zijn met bliksem en donderslagen in slaap gevallen, de gordijnen open om de koele bries binnen te laten. De stroom viel uit en ‘t was pikkedonker. Nu zie ik dat het in het oosten licht begint te worden, dus ‘t is alweer ochtend. Ik weet het ineens weer, ‘t is Paasmorgen! Wat een verschrikkelijke, heerlijke manier om wakker te worden. 't is wart over 5 ‘sochtends, normaalgesproken draai ik nog een keer om. ‘Il est vivant, il est pas mort’, ik herken de melodie van de trompet nu:‘Hij leeft, Hij is niet dood’. Adjete gaat vlug uit bed, ik blijf liggen omdat ik bij de kinderen moet blijven. Genietend van de trompet, de verkleurende lucht en de vogels die ook uit volle borst beginnen te zingen. ‘t is Pasen. Leven, nieuw leven, een vol leven, eeuwig Leven, dankzij Pasen.
Hier op de campus is het een traditie om bij het rijzen van de zon allemaal bij het kruis (die op een heuvel naast het pad staat) te verzamelen. Daarna lopen we door het smalle paadje tussen het hoge gras naar de andere kant van de campus waar nog een kleiner, oud houten kruis staat. Het is een kruis gemaakt van hout dat is genomen uit de Anastasis, het eerste schip van Mercy Ships. Anastasis betekent trouwens Opstanding! Bij dat kruisje houden we een korte ‘dienst’, met als afsluiting een moment waarop iedereen iets bij het kruis neerlegt waar we dankbaar voor zijn. Symbolisch meestal. Een krans met bloemen, sjaal met een bepaalde kleur, een tekening, een bord met een woord erop. Dank U Jezus, voor wat U hebt gedaan. Dank U voor Uw liefde en het Leven.
Na een uurtje komt iedereen terug en hebben we ontbijt. Ik herinner me dat ik een paar jaar terug teleurgesteld en boos was. Er was niet eens een speciaal ontbijt! Gewoon de bruine pap (die ik nog steeds niet lekker vind) en brood met ei voor lunch! Als er iets te vieren is, dan moest er toch zeker wat beters te eten zijn. ‘k was meer begaan met mijn lege buik dan het lege graf blijkbaar J.
Vroeger, zo’n 25 jaar geleden, was er op de plek van het kruis een offerplaats. Vanaf dat punt lagen verschillende Baobab bomen in 1 lijn en voor de mensen in de buurt was het een hele oude heilige plaats voor voodoo. Ooit waren zelfs menselijke offers gebracht, maar dat was al heel lang geleden. Toen de organisatie YWAM het land had gekocht, mochten er geen offers meer worden gebracht. Dit was grond geworden voor Gods Koninkrijk en de machten van de duisternis hadden hier geen plaats meer. Maar de duisternis wijkt niet altijd zo makkelijk. De geesten moesten tevreden worden gesteld, en dit kon alleen maar als YWAM een offer zou brengen en de offerplaats ceremonieel werd afgesloten. YWAM weigerde. Deze geesten zouden moeten wijken zonder offer. Het offer was al gebracht, 2000 jaar geleden aan het kruis van Golgotha. De spanning was voelbaar, niet alleen geestelijk, zelfs de politie moest erbij komen. In die tijd lag de Anastasis in de haven van Lomé en een team van het schip hielp hier enkele gebouwen neer te zetten. Ook zij baden mee, want dit was een strijd tussen het Licht en de duisternis, niet zomaar een cultuurkwestie. YWAM stond in zijn recht, en kreeg toestemming om de offerplaats te verwijderen. Toen de offerplaats werd weggehaald, bracht het team van de Anastasis 2 houten balken mee van het schip en maakten er een kruis van. Nieuw Leven, ook hier in Noepe. Geen offers meer om de geestelijke wereld te behagen, het Offer is gebracht, Jezus leeft, Hij is opgestaan!
Ooit, als de plannen voor dit land verder gerealiseerd kunnen worden zal op de plaats van het kruis een kapelletje of gebedshuisje worden gebouwd, waar we onze lof- en dankoffers kunnen brengen aan de Allerhoogste, die de weg heeft gebaand naar een nieuw en eeuwig leven.
Gezegend Pasen!