new hope with soap 2
Ik zit in het lokaal met zo'n 15 moedeloze vrouwen die alle hoop verloren hebben. Ze kwamen in de hoop genezen te worden van een constante incontinentie, maar kregen te horen dat Mercy Ships niks voor hen kan doen.
Nadat we hebben gebeden, vraag ik of er misschien iets is wat ze voor elkaar kunnen doen als ze naar huis gaan. Ik heb niet de illusie dat ik of Mercy Ships nog iets voor hen kan betekenen. Maar we kunnen allicht brainstormen om weer een lichtpuntje te zien.
"Het grootste probleem dat we hebben is dat we stinken. Het meeste geld dat we verdienen met werken op het land gaat naar zeep. Want elke dag moeten we onze kleren wassen, onszelf wassen om tenminste voor een klein poosje niet teveel te stinken naar urine. Het grootste deel van de vrouwen werkt op het land, wat geen vetpot is.
Het is moeilijk te beschrijven hoe soms ineens alle radertjes in je hoofd kunnen gaan draaien. In een paar seconden tijd ontrafelde zich een heel plan in mijn hoofd. Zeep, goedruikende business, goedkoop, zelf maken, Wilsons moeder, workshop in het centrum, nieuwe hoop?!
Ik vraag hen: zou verkopen van zeep een idee zijn? Dat ruikt lekker, dus kan de geur van jezelf verdoezelen. Als je zelf zeep maakt, kun je goedkoper je kleren wassen, en dus geld uitsparen. Reactie: Ja, klinkt goed, maar we wonen te ver van de stad om een training daarvoor te volgen. Vervoer naar de stad kost ook geld, en bovendien zijn er altijd vrouwen die in de stad wonen en dus eerder zijn als er al een training is.
Wilson belt zijn moeder. Zij heeft jaren geleden geleerd hoe je zeep maakt, en is meer dan bereid om naar het centrum te komen en de vrouwen te leren hoe je zeep maakt. Ik geef Wilson 15 euro mee om spullen in te slaan, en 2 dagen later laat ze zien hoe je voor 15 euro 20 1,5liter-flessen zeep kunt maken. Met bleekmiddel erin gebruik je het voor schoonmaken van kleren, zonder bleekmiddel gebruik je het voor je lichaam te wassen. Hoop begint weer te gloren, gezichten klaren op, alle aandacht is voor het zeepproces. De zeep moet 24 uur rusten, dus de volgende dag is de vervolgles. Die dag zijn de dames druk met plannen maken. Waar krijg je de spullen, moeten ze samenwerken, of willen ze het alleen doen?
Ik vertel het aan Bill en Mark, managers aan boord. Wonder boven wonder, zij willen dat ik elke vrouw 15 euro geef om straks thuis hun zeepbusiness te starten. Wilson en ik kopen een klein spaarkistje voor ieder met daarop 20cent en Jesus loves you. Ik herinner hen aan die eerste middag, dat ze allemaal zo moedeloos waren en dachten dat God hen had vergeten. Dat we na het gebed zo'n geweldig idee kregen, en hoe God zelfs de rellen in hun voordeel liet werken. (door de rellen konden ze niet naar huis, en bleven dus lang genoeg om de hele training te kunnen volgen!).
Die laatste middag is 1 vrouw naar de markt gelopen, om alvast de spullen te kopen die ze nodig heeft voor het zeep maken. Ze gaat het samen met haar vriendin doen, die ook in het centrum is. Dat scheelt in elk geval 2 grote teilen kopen!
Ik ben er zeker van dat niet alle 10 de vrouwen zullen slagen, maar al is het maar voor deze 2, het is het waard. Al is het maar voor de hoop en moed die weer verzameld is om het kruis weer op te nemen en naar huis terug te keren. Ook zij kunnen ons gebed nog steeds goed gebruiken!