king kossi

Heerlijk als je een dag vrij hebt! Dan kun je alles doen zonder op je horloge te kijken. Vandaag moest Kossi naar het revalidatiecentrum bij JFK-hospital, aan de andere kant van de stad. Hawa vroeg of ik mee wilde gaan. Natuurlijk!

Kossi helemaal uit zijn dak, na 2 maanden eindelijk van boord, en nu Monrovia zien. Hij komt uit Sierra Leone, dus dit is niet zijn stad! Hij in het midden, zijn benen tussen de voorste stoelen, moeder en ik allebei aan een kant. Schitterend hoe dat ventje genoot! Captain, open the window! Raam open, zwaaien naar de mensen. 't Leuke is, dat veel mensen even verrast opkeken toen ze ineens zo'n zwart ventje in een mercyships auto zagen. En natuurlijk terugzwaaiden! 'Kossi, je lijkt wel president! Gerard en Juan zaten voorin, 2 lekkere maffe kerels, dus de sfeer zat er goed in. Toen we langs een boos schreeuwende verkeersagent reden stikte Kosi van het lachen. Wat een lol. Toen we langs het kantoor reden, bleek pas hoe goed Kossi in zijn rol als president zat: Hij stak met een ernstig gezicht zijn hand op: tot ziens, hard door blijven werken, ik moet weg, maar ben zo weer terug!

Bij de kliniek weer een half uurtje wachten natuurlijk. Mijn benen waren zo lang het tafeltje voor zijn benen, wat hij weer prachtig vond. Toen naar binnen. Kossi heeft een been die zo'n 8cm langer is denk ik. Dus er moet een aangepaste schoen komen. Geweldig systeem: plankjes van allerlei dikte lagen klaar. Er werden net zo lang plankjes onder zijn voeten geschoven tot de ruimte opgevuld was! Dan hoef je alleen nog maar de plankjes te meten! Kossi vond het geweldig, er stond een enorme spiegel, en nu kon hij zichzelf zien staan; met rechte benen!! Zijn gips is er nu een week af, over een week of wat kan hij ook weer naar huis. 

Op de ward nog even langs bij Sekouh. Die zit in zijn boekje te lezen, en begint al wat praatjes te krijgen. 't Ligt nogal vol met kids op het moment, 't is een hele drukte. 2 kleutertjes met armpjes en handen in verband rennen rond. Crossen met de bureaustoel van de verpleegsters, klappen een deur dicht voor de neus van de ander. Naast verpleegster ben je daar op het moment ook kinderoppas! Een grote knuffelaap was zijn arm afgetrokken. Ik liet hem praten door zijn kop te laten bewegen, helemaal in een deuk lagen ze. Ipv monkey heetie nu PapaJula. Zijn arm zit nu ook in het verband, en ze zijn af en toe heel lief voor hem. Tot de kolder weer toeslaat. Wat een ondeugden! Met een zus van 15 die op ze moet passen is het werkelijk feest af en toe! 'k Zou graag een paar uur minder bij receptie zitten en wat meer tijd daar besteden. Maar er is nog steeds tekort bij receptie, dus ze laten me niet gaan. Dan maar als vrijetijdsbesteding.