vreemd(eling)
Ooit wel eens iemand meegenomen naar onze kerk die niet reformatorisch is opgegroeid? Ik heb het genoegen gehad verschillende keren iemand mee te nemen. Onderstaand artikel vond ik op de site van CIP. Ik moet er om lachen, maar tegelijk voel ik me oncomfortabel. Want waarom doen we wat we doen? En het voelt misschien wel lekker, maar is het goed? Kan een vreemdeling zich bij ons op zijn gemak voelen, welkom, niet veroordeeld? Waarom doen we wat we doen?
“Vluchtelingen zijn overal. Er kan er ook zomaar een in de kerk zitten. Het zal wel een cultuurschok geven, zo’n donkergekleurde armoedzaaier in ons midden. Zou hij weten hoe zich te gedragen? Ik denk van niet. Daarom reik ik een korte handleiding aan om vreemdelingen wegwijs te maken in refoland. Kerkenraden moeten zelf voor een vertaling in het Engels zorgen. Daarin kan naar wens genuanceerd worden.
Beste gast, welkom in deze dienst. Wij zijn blij dat u er bent, ook al laten we dat niet merken. Dat niemand u aangesproken heeft toen u binnenkwam, is niet persoonlijk bedoeld. Het is niet onze gewoonte om open te staan voor gasten. We hebben genoeg aan onszelf. Het is ook altijd weer haasten om op tijd te zijn. Reken er niet op dat iemand contact met u zoekt na de dienst. Iedereen wil snel naar de koffie om de preek weg te spoelen. Hopelijk hebt u daar begrip voor. En gaat u zelf ook meteen terug naar de gezelligheid van het asielzoekerscentrum. Daar zijn tenslotte mensen genoeg om een praatje mee te maken.
De zitplaatsen zijn vrij, u kunt gaan zitten waar u wilt. Wij zijn wel erg gehecht aan onze vertrouwde plek. Als u merkt dat er wat vervelend naar u gekeken wordt, zit u waarschijnlijk verkeerd. U zou aan de koster kunnen vragen of hij toevallig weet of er gemeenteleden ziek zijn. En anders de volgende keer toch maar iets later komen.
Tijdens de dienst worden er twee tot 4 snoepjes geconsumeerd. Meteen na de collectezang, als de dominee bezig is met het voorlezen van de tekst, krijgt u er een aangeboden van uw buurman of buurvrouw. Geen probleem dat u niet kunt volgen waar de preek over zal gaan. De dominee herhaalt het later nog wel een keer. Niet accepteren van het snoepje is onbeleefd. Wel accepteren is niet vrijblijvend. Er wordt van u verwacht dat u er halverwege de dienst eentje teruggeeft. Wanneer precies is een kwestie van aanvoelen. Probeer in te schatten wanneer de aandacht het meest verslapt en de mensen wat wegdutten. En geef alleen aan de man of vrouw die u er een gegeven heeft. Uw andere buurman of buurvrouw wordt al van de andere kant voorzien.
In de kerk gelden kledingregels. Alleen voor vrouwen overigens. Zij worden geacht een rok te dragen. Deze hoeft niet lang te zijn, maar wel volgens de laatste mode. Met zo’n lange kleurrijke lap stof zoals ze in Afrika dragen, kun je eigenlijk niet aankomen. Vrouwen behoren tijdens de dienst ook een hoed te dragen. Daarmee erkennen ze hun afhankelijkheid en onderwerpen ze zich aan het gezag dat over hen gesteld is. Logisch dat die hoed een flinke uitstraling moet hebben. Hij mag best stevig zijn en flink wat gekost hebben. Kom in elk geval niet met een simpel hoofddoekje aan. Dat is echt not done in onze kringen.
Over kledingregels gesproken, er is nog een groep die strikte kledingregels kent. De mannen in zwarte pakken die zo ernstig en statig (onder absolute stilte) de kerk in lopen zijn de leiders van onze gemeente. Ze hebben de zware taak om de gemeente te leiden. Het zwart is een oude traditie, maar heeft niks te maken met het zwart dat u misschien herkent van het land waar u vandaan komt. En de stilte is om onze harten voor te bereiden op het stille gebed dat volgt als ze hun plaatsen hebben ingenomen. We houden van orde en controle, want God is een God van orde. Kijk maar naar de schepping, of wiskunde.
Gefeliciteerd dat u juist bij ons binnengekomen bent! Er zijn verschillende kerken hier in de buurt, maar bij ons wordt de waarheid het zuiverst verkondigd. Klem u daar maar aan vast, anders ziet u straks door de bomen het bos niet meer. We zijn ons bewust van het feit dat kerkelijke verdeeldheid zonde is. De Heere Jezus heeft Zijn discipelen immers opgeroepen tot eenheid. Daarom nodigen we iedereen van harte uit zich bij ons aan te sluiten.
Ten slotte nog iets over de sfeer. Misschien vraagt u zich af waarom de mensen zo weinig emoties tonen bij de verkondiging van de blijde Boodschap. Dat is nou eenmaal onze cultuur. Natuurlijk raakt het ons, ook al lijkt het alsof we niet luisteren of zelfs zitten te slapen. We denken er heus wel over na als er gezegd wordt dat we ons tot God moeten bekeren en we vinden ook werkelijk dat het een keer serieus moet gebeuren. Maar tegelijk geldt: dat gaat zomaar niet.
Zo zijn onze manieren. Hopelijk weet u zich snel aan te passen. Mocht u volgende week weer willen komen, laat onze houding geen belemmering zijn. God Zelf waakt over vreemdelingen. Voel u daarom genodigd door Zijn Woord.