verjaardag

Eerst een praise-report! Een vorige keer schreef ik toch over de woonsituatie die zo belabberd is? Wel, er was een gift uit Amerika weken onderweg, maar die is nu dus binnen. Daarvan zijn nieuwe planken voor in de kasten gekocht en ook alle kapotte wc-potten en douches zijn vervangen. Dat was een vlug antwoord op gebed! En wij zelf zijn verhuisd van een kleine kamer naar een huisje met 2 slaapkamers en eigen keuken en badkamer.Bezoek zit niet meer op ons bed, ik lever niet meer een constante strijd om de plek leefbaar te houden, want nu is er nog genoeg plaats naast het speelgoed op de grond. We drinken weer Nederlands thee met een koekje ‘s avonds. Overdag komen we er nog niet toe, maar wie weet in de toekomst. Wat een zegen, ‘k weet niet wat ik meemaak. Ik merk nu ook pas hoeveel invloed huisvesting op je dagelijks leven heeft. Ik bid voor de 3 gezinnen die nog steeds met een kind in één kamer leven, dat er snel huizen gebouwd gaan worden, zodat ook zij in een huisje kunnen gaan wonen. Toch zijn die jaren in het andere gebouw goed geweest. We leefden daar zo dicht op elkaar, dat we ook veel contact hadden. Die vriendschappen hadden we niet gehad als we altijd al op ons nieuwe stekje hadden gewoond. 

Vorige week hebben we onze verjaardag gevierd. Adjete en ik zijn maar 2 dagen verschil van elkaar jarig, dus dat doen we altijd samen. Omdat 2 scholen op outreach (3 maanden in praktijk brengen wat ze in de 3 maanden geleerd hebben) zijn, is het aantal mensen van 90 teruggelopen tot rond de 30. We besloten dit jaar dus onze verjaardag met iedereen te vieren. Want na 3 jaar op de campus wordt het moeilijk te kiezen wie er wel en wie niet vriend genoeg is om te komen. Tijdens het eten werd er voor ons gezongen en gebeden, waarna we iedereen uitnodigden. Dat is trouwens ook weer iets anders dan in Nederland. Om 6 uur ‘s avonds nodigden we iedereen uit om over een uur op verjaardag te komen. Denkend dat niet iedereen zou komen en niet iedereen tegelijk, ging die vlieger niet op. Kwart over 7 zat de hele campus in onze kamer! Zo’n 12 kinderen onder de 18 op de vloer, en de volwassenen in een kring tegen de muren. Na een half uur was het flink warm en besloten we in de kinderkamer alle rommel in een hoek te schuiven en een dvd aan te zetten voor de kinderen. Die waren onder de pannen en zo konden wij als volwassenen ook weer ademhalen. Bijna 30 mensen in ons huis en het paste! Gewoonte is om de jarige een rondje complimenten te geven. Wie wil vertelt wat de jarige voor hem of haar betekent en wat ze mooi of goed in je vinden. Eerlijk gezegd, het bemoedigde me weer heel erg! Soms kan ik zo negatief denken over mezelf en heb niet het idée dat ik ook maar voor iemand verschil maak. Om het even te horen van verschillende mensen dat je toch gewaardeerd wordt en bepaalde talenten in je herkend worden maakten me blij. (Zouden we vaker moeten doen, positieve dingen tegen iemand zeggen ipv negatieve dingen over iemand tegen anderen). Rond 9 uur was het feestje weer over en was het huis binnen 5 minuten ook weer leeg J.