Bill Nelson
20 augustus
de laatste week heb ik nogal wat boeken gelezen. Een boek wat me tot tranen toe bewoog was het boek 'van wie is dit kind?' van Bill Nelson.
Bill heeft een kinderkerk in de getto's van New York. Elke zaterdag en zondag houdt hij zondagscholen waar meer dan 10.000 kinderen naar toe komen! Een aanrader om te lezen.
Bill werd als jongetje door zijn moeder achtergelaten op een bankje, met de woorden: wacht hier maar. Hij dacht dat ze terug zou komen, maar na 2 dagen op het bankje zittend, vechtend tegen de tranen, kwam zijn moeder nog steeds niet. Wel een man die daar in de straat woonde, een eenvoudige automonteur. Hij nam Bill mee naar huis, betaalde een kinderkamp van de kerk voor hem, en stuurde hem op kamp. Bill kwam daar als jong ventje tot geloof, en groeide op in een van de gezinnen van de kerk.
Toen hij volwassen werd begon hij de zondagsscholen, met tegenslagen en beproevingen, maar hij zette door. Ik heb nooit een roeping gekregen van God, nooit een briefje uit de hemel gekregen. Veel mensen wachten op het briefje dat nooit komt. Ik geloof dat waar de nood je roept, God je roept om te gaan! Hoor jij de roep? Of wacht je tot het zwart-wit op een briefje in je bus valt? Jezus volgen vraagt altijd offers. Zijn we bereid ze te geven? Groter dan Zijn offer kan het niet zijn!
Bill is een grote bekendheid in Amerika, hier wat minder. Maar de man die hem van het bankje haalde, is door niemand gekend. Hij is na dat voorval weer gewoon zijn werk als monteur gaan doen. Maar hij zag de nood van dat ene kereltje, en heeft geholpen. 't Gaat God niet om de aantallen, niet om de grootheid van het offer dat je brengt. Zijn vraag is: ben je trouw en bereid het kleine te doen? Had deze monteur Bill laten zitten, was hij naar alle waarschijnlijkheid in de goot terecht gekomen. Deze man luisterde naar de stem in zijn hart, waaruit een stroom van zegen is voortgekomen.
't Zette mij erg aan het denken, dit boek. Hoe vaak kijk ik eerst naar wat het mij gaat kosten, voor ik stappen onderneem? 't Is immers goed eerst de kosten te overdenken voor ik het huis ga bouwen? Maar wat zien we dan als kosten? Zijn ze onoverkomenlijk, of willen we de prijs ervoor niet betalen?
'k Moet nu even glimlachen. Voor veel mensen ben ik een voorbeeld van iemand die een offer brengt voor het koninkrijk van God. Jullie moesten eens weten... hoe vaak ik worstel met alles los te laten. Ja, ik geef dingen op: nabijheid van familie/vrienden (hoewel ik ze nog gewoon heb), bewegingsvrijheid, privacy. Maar ik krijg veel terug, en er is heel erg veel wat ik het liefst nog krampachtig vast houd. Omdat ik ergens heel diep vanbinnen toch de God die al zo vaak bewezen heeft trouw te zijn en machtig is grote dingen te doen, te wantrouwen. En meer vertrouwen schijn te hebben in mijn eigen plannen, die achteraf niet zo verstandig bleken als ze leken.
Neem Mijn juk op U en leer van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht.
Let op die kleine kereltjes die op de bank zitten te wachten op iemand die ze ziet, die ze waardevol vindt, gewoon omdat ze mens zijn, onze naaste.
Neem mijn leven, laat het Heer, toegewijd zijn aan Uw eer. Maak mijn uren en mijn tijd tot Uw lof en dienst bereid.
Neem mijn handen maak ze sterk door Uw liefde tot Uw werk. Maak dat ik mijn voeten zet op de treden van Uw wet.
Neem mijn zilver en mijn goud, dat ik niks aan U onthoudt! Neem mijn wil en mijn verstand, 'k leg ze beiden in Uw hand.
Neem ook mijne liefde Heer, 'k leg voor U haar schatten neer. Neem mijzelf en voor altijd ben ik aan U toegeweid.
zo te leven geeft een ongekende vrijheid, rust, blijdschap, en vervulling. Want dan zijn je handen leeg en je hart open om gevuld te worden door alles wat God te bieden heeft!