Van alles wat
Vorige week geen inspiratie en tijd om er even voor te zitten. De nieuwsbrief moest ook de deur weer uit in 2 talen en ook dat vraagt altijd nogal wat tijd. En we hebben al een hele week geen of slecht internet. De electriciteit is er geregeld af en afgelopen weekend zelfs bijna een volle dag. Grootste probleem is dan het water, want de pomp werkt op electriciteit. Gelukkig kwam de stroom weer een paar uur, zodat het water weer bijgevuld werd. 80+ mensen geen water, dat is een heleboel emmers water halen!
De mensen in de omliggende dorpen hebben dit probleem elke dag. Geen schoon drinkwater. Vorig jaar hebben we recht achter de campus een pomp kunnen zetten als organisatie en vorige week is begonnen met het installeren van een pomp in Djokpé Kopé, een dorp ongeveer 40 minuten lopen van de campus. De grond heeft hier verschillende harde lagen, dus zonder groot materieel kom je niet diep genoeg. Mooi dat er toch weer genoeg geld is opgehaald om het te realiseren. Vanaf het eerste jaar dat we hier waren vroeg men ons om water. Nu kunnen we onze beloften waarmaken.
Djokpé Kopé stond op de campus in 2012 bekend als het babydorp. Bijna alle vrouwen die in de kliniek bevielen, waren vrouwen van daar. Ook het Go-team uit Nederland dat dat jaar kwam is in dat dorp wezen evangeliseren. Een dorp dat bekend staat om zijn sterke voodoo. Toch blijven we contact met dit dorp houden en zijn ze wel open om te luisteren en nieuwe dingen aan te nemen, zoals alfabetisering, de kliniek, en nu ook een wel voor water. En altijd delen we het Evangelie, bidden we voor de noden die ze met ons delen. Er zijn al verschillende mensen uit het dorp die naar de kerk gaan, maar makkelijk hebben ze het niet altijd. Bidden jullie mee voor Djokpé Kopé?
Kwamen er 3 jaar terug ongeveer een baby per week in de kliniek ter wereld, nu zijn het er gemiddeld meer dan 1 per dag! Ze komen van dichtbij en veraf. Niemand kijkt er meer echt van op als er weer een dikke buik krom staat van de pijn op het pad. Ze moeten veel lopen en dat doen ze meestal op het pad dat van ons huis naar de kliniek loopt. Gaby kan soms verwonderd naar zo’n vrouw kijken. Een enkele keer wordt er een baby op de stoep van de kliniek geboren, maar daar ben ik gelukkig nog nooit getuige van geweest. Wel dat moeder en kind op een brommer stappen de volgende dag. Een familielid die heeft geholpen stapt op een andere brommertaxi, schaal met alle doeken en spullen in een schaal op haar hoofd of onder haar arm.
Elke dinsdag en woensdag komen de zwangere vrouwen voor controle. Woensdag is er ook iemand om vaccinaties te geven. En tevens draait de kliniek ook nog met de gewone patienten. Dat allemaal in 2 kamertjes en een kleine ruimte die als apotheek/laboratorium dient. ’t Is soms net zo bizar als de noodklinieken in oorlogsgebied. Alleen hier is alles peis en vree. Maar druk heeft het team het wel!
Op dit moment is het ook weer malaria-seizoen (regenseizoen). 70 gevallen van malaria in 3 dagen. Ook op de campus heeft elke dag wel iemand malaria. Sommigen liggen ziek op bed, anderen lopen met een dikke jas aan toch rond. De medicijnkuur die je moet nemen is sterk en de meesten zijn ook van de medicijnen draaierig en niet helemaal helder in het hoofd. Maar je wil wel! We zijn erg dankbaar dat het ons tot op heden bespaard blijft!
Ook onze gast Jaap heeft wat muggenbeten opgelopen, maar loopt gelukkig ook nog gezond rond. Gisteren kwam daar enige zorg over toen hij het vlees had opgegeten terwijl het bedorven was. Omdat de stroom steeds uit viel, deed de vriezer en koelkast het uiteraard ook niet en zodoende is het vlees waarschijnlijk te lang ontdooit geweest. Ik rook het dus waarschuwde de anderen van mijn tafel, maar Jaap zat helaas 2 tafels verder en had zijn vlees al op voor ik het zei. Gelukkig zat hij vanochtend toch weer gewoon bij het ontbijt!
Er is trouwens een facebookpagina van onze campus, YWAM Noepe. Voor wie graag meer verhalen wil lezen over het leven op de campus, check it out!