power of prayer
waar 2 of 3 vergaderd zijn in Mijn naam, daar ben ik in hun midden, en wat zij vragen dat zal Ik doen...
Elke maandag en woensdag hebben we 'social group'. Wilson kwam met het idee, en ik was gelijk enthousiast. Van alles wat we doen in het centrum zijn deze uren de mooiste, en God doet er zoveel meer dan ik ooit gedacht of gehoopt had!
We nodigen ongeveer 10 gasten (patienten en/of verzorgers) uit die dezelfde taal spreken. (Met minstens 14 stamtalen in Togo worden sommige gesprekken erg langdradig door het eindeloos vertalen.)
We beginnen met gebed. Vervolgens leggen we uit waarom ze in deze groep bij elkaar zijn. Ik gebruik altijd het volgende voorbeeld:
We weten allemaal wat het is om een zware last te dragen. Ik ben altijd onder de indruk van de enorme lasten die ik mensen zie dragen op de markt. Vooral wat de vrouwen op hun hoofd mee kunnen dragen!
Iedereen kan zien dat je een zware last moet meeslepen en het is zwaar vermoeiend.
Op dit moment zitten we allemaal zonder zichtbare last, en toch weet ik dat bijna iedereen van ons met een last rondloopt. Een last die misschien niemand ziet, die je voor iedereen verborgen houdt. Je zou wensen van die last af te komen, maar tegelijkertijd weet je dat niemand je echt kan helpen, dus hou je het maar voor jezelf. Een last door ziekte, door verlies van geliefden of kostbaarheden, last van onrecht dat je is aangedaan, liefde die je moet missen, enz.
Het is met die lasten net als met de vrouwen op de markt. Ze kunnen die last kilometers ver dragen, maar om het van hun hoofd op de grond te zetten, moet er altijd iemand helpen.
Zo is het ook met de last in ons hart. We hebben elkaar nodig. Een van de manieren om de lasten van ons hart neer te leggen, is het vertellen aan andere mensen. In deze groep hebben we echter iets extra's dat het nog meer krachtig maakt. Alle lasten die hier in de groep worden neergelegd, brengen we aan het eind met elkaar bij God. En waar geen mens voor een oplossing kan zorgen, weet Hij onze lasten licht te maken, of soms zelfs helemaal weg te nemen.
Jezus beloofde: waar 2 of 3 in Mijn naam vergaderd zijn, daar ben Ik in hun midden. We willen graag beginnen met gebed, en daarna kunnen 3 of 4 mensen hun verhaal doen.
We bidden samen, ongeacht welke religie ze zijn. Altijd heeft er iemand de vrijmoedigheid om zijn verhaal te doen. En altijd is het een ander thema, niet door ons gepland, maar geleidt door Gods Geest, dat geloof ik vast. En God doet wonderen!
Daar was een moeder, afgewezen door haar 1e man, vanwege haar kind. Ze is een van de 20 kinderen van haar vader, dus voor hem is ze niet bijzonder genoeg om veel aandacht aan te besteden. De 2e vriend die ze heeft, wil haar maar niet haar kind die kromme benen heeft. Waar moet ze nu heen als ze ontslagen wordt? We bidden samen. Het is mooi om te zien hoe ook, of misschien wel juist de mensen die zelf grote problemen hebben, vurig bidden voor de ander!
Voor we baden merkte ik op, dat het goed is te luisteren naar Gods stem. Misschien heeft iemand een oplossing voor haar probleem, ken je iemand die zou kunnen helpen....
Een week later gaat deze moeder naar huis. Ze slaapt de eerste week bij een andere patient in huis!
Deze patient woonde in een hutje. Zowel zij als haar moeder zijn kreupel. De omgeving behandelde haar alsof ze een heks was, want waarom anders ben je als gezin gehandicapt?! Ze had een microkrediet genomen om mango's te verkopen, maar vanwege de ziekte van haar dochter is dat geld nu in de zoektocht naar hulp gegaan. 2 weken daarvoor baden we voor haar, dat ze straks niet weer dezelfde problemen zou tegenkomen, maar dat de toestand beter zou worden. Ik heb niks doorverteld aan de rest van het team. De volgende week hoorde ik dat een van mijn collega's voor haar een nieuw onderkomen heeft gevonden, en waarschijnlijk wordt ze via Mercy Ships weer geholpen met een micro-krediet! Het slechte hutje is nu een tijdelijk onderkomen voor de andere vrouw!
Een man vertelt: Hij had een hoop geld, en moest er iets mee doen. Zijn oom wilde het lenen. Toen hij er later om terug kwam, weigerde de oom het terug te geven. Hij stuurde hem naar huis met de belofte over een week iets te doen. Toen hij thuis kwam werd hij ziek. De volgende keer dat hij geweest was, kwam hij thuis en een van zijn kinderen stierf. Hij is er vrijwel zeker van dat deze man voodoo gebruikt tegen hem. Op mijn vraag wat hij voelt als hij over die man praat, lacht hij kort: boos, enorm boos! En dat is te begrijpen. Doordat hij dat geld kwijt is, kon hij zijn zoon die nu door Mercy Ships wordt geholpen niet laten helpen in een andere kliniek.
Ik vertel dat God ons gebiedt te vergeven. Niet omdat God onrecht lief heeft, maar omdat haat ons opvreet vanbinnen. Wie niet vergeeft, verliest de vreugde in het leven. Op de raarste momenten kan de woede ineens bovenkomen en alle vreugde en vrede wegvagen. Voor ons eigen bestwil moeten we vergeven, anders blijven we de last dragen in ons hart. Deze man is geen christen, hij zoekt waarschijnlijk zelf ook zijn heil in voodoo. 2 dagen later spreek ik hem weer. Hij spreekt zijn dank uit voor wat ik heb verteld. Die avond heeft hij lang gedacht, en besloten te vergeven. Zijn hart is weer licht, zijn last is weg! Ik vertel van Corrie ten Boom, en hoe zij kon vergeven door de genade van Jezus alleen. Een klein zaadje geplant, nu vertrouwen dat God de rest doet!
Vanmiddag kwam vader Kola langs. Zijn dochter ligt nog in de ziekenzaal aan boord, maar iemand anders neemt de zorg nu over. De reis naar huis is lang, dus duur. En hij heeft geen geld. Met een grijns: kun jij me soms helpen? In eerlijkheid zeg ik geen geld bij me te hebben. Met een grijns: dan zal ik moeten bidden dat God voorziet! En het volgende moment bidden we met een paar mensen: Heere God, dankuwel dat papa Kola naar huis kan. U hebt voorzien in zijn weg hiernaartoe, wilt U vandaag ook voorzien in middelen om weer naar huis te gaan?
Na het amen pakt hij zijn leren tas beet. Met een lach zeg ik: even kijken of er al geld in zit??
Een uur later komt Barry, de manager naar buiten. Zeg, morgen gaat er een busje naar het noorden om patienten op te halen, meneer Kola kan misschien wel met hen meerijden! Kun je je voorstellen hoe groot de lach op mijn gezicht was? God is zo reeel, zo helemaal aanwezig in de simpele dingen van elke dag als je van Hem afhankelijk bent! 't Kan heerlijk voelen alles in je leven op een rijtje te hebben. Soms verlang ik er ook naar. Maar aan de andere kant: niks heerlijker te ervaren hoe dichtbij God is, en hoe waarachtig Hij is, hoe trouw en vol liefde en ontferming voor hen die op Hem hopen. Het lijden is groot, maar telkens weer laat God zien van ons af te weten!