16sept te veel gepraat.
Er had een lampje moeten gaan branden, maar dat was helaas niet gebeurd. Er is deze week een 'filmfestival'. Elke avond draait er een film uit Europa ergens in de stad. Ik werd uitgenodigd mee te gaan met een van de werkers, het leek me wel leuk eens te kijken. Ik zit bijna op de voorste van 12 rijen stoelen. Klein en gezellig. Het gezelschap is half zwart, half wit. Net wat te luid blijkbaar zeg ik vrolijk: it's 50-50 this evening. De blanke man voor me kijkt me lachend aan, en ergens komt hij me ook nog bekend voor, maar het lampje gaat niet aan in mijn hoofd. We starten afrikaanse tijd, dus ik heb nog 10 min. de tijd om met mijn compagnon te praten. Over Nederland, dat ik de meeste films waardeloos vind, en waarom. Hij is wat verbaasd dat ik negatief over mijn land praat. Ben je dan niet trots op je land? Nee, eigenlijk niet. Natuurlijk hebben we mooie dingen, maar vooral op onze regering ben ik niet bepaald trots nee. 't Komt over abortus, euthanasie, het steeds meer onkerkelijken van Nederland, van alles rakel ik op. Hebben jullie een ambassadeur hier in Benin? Ja, een vrouw, blabla, ik babbel gezellig door over de keer dat ik haar ontmoette op koninginnedag dit jaar, tot iemand de filmweek opent, en daarbij alle belangrijke gasten welkom heet. Hij noemt de ambassadeur van Frankrijk, en die van Nederland, waarbij hij vriendelijk knikt naar de man en vrouw voor mij. Op dat moment flitst er een schijnwerper aan in mijn hoofd. Die man die me zo aankeek toen ik 50-50 zei (met mijn nederlandse accent dat van een eind te herkennen is) is de man van de ambassadeur, en mevrouw zelf zit recht voor mijn neus!! Die hebben hoogstwaarschijnlijk erg genoten van mijn relaas, en 't zal me niet verbazen als ik die avond nog onderwerp van gesprek ben geweest in de slaapkamer!
Vrijheid van meningsuiting hebben we toch ook in Nederland?