weerzien in hospitality center

Begin deze week was er een 2e, kleine screening voor de plastische chirurgie. Zo'n 100 mensen die voorgeselecteerd waren tijdens de grote screening, moesten nu door de plastisch chirurg (Tertius Venter) onderzocht worden. Hij komt voor een maand, en was er dus niet tijdens de grote screening.

Ik hoefde die dag alleen les te geven van 10-12, dus besloot tussen 7 en 9 in het hospitality centrum te helpen bij de screening.

Terwijl ik daar de kinderen vermaak met jojo's en bellenblazen besluit ik even in de zalen om het hoekje te kijken. Van Anastasie hoorde ik dat ze zich daar vaak vervelen, dus ik was van plan daar es langs te gaan om evt. les te geven. Handig om dan van tevoren even te zien hoe het er aan toe gaat.
Ik steek letterlijk mijn hoofd even om het hoekje van de deur, zie een stuk of 10 vrouwen op bed zitten en wil de deur weer dicht doen, als ik ineens blij mijn naam hoor roepen! Zit Acheratou daar met de kleine Akakpo!! Mijn dag kan niet meer stuk!!  Gelijk weer aan het werk gezet om haar naam te schrijven, en ze kan het nu helemaal zonder hulp! 'k Ben bijna net zo trots als zij zelf dat we dat dan in elk geval bereikt hebben;-).
Ondertussen is Acheratou alsnog weg zonder ik afscheid kon nemen, maar nu voelt het goed. Toen ik haar zag zitten in de loods, luisterend naar de meditatie en meezingen tijdens de worship, besefte ik ineens dat Acheratou's leven niet mijn verantwoording is. Ik kan haar uit het oog verliezen, maar God weet haar te bereiken, ook zonder mij. 

Een voorbeeld hiervan hoorde ik van een van de verpleegsters. In de stad had ze een oudere, blinde vrouw gezien. Niemand was bij haar, en tastend langs de muren van de gebouwen zocht ze haar weg. Ze voelde zich zo machteloos, want ze kon haar door praten niks duidelijk maken, en er was niemand bij die vrouw om het met gebaren uit te leggen. Het enige wat in haar opkwam om te doen, was een briefje in haar hand stoppen met de plaats waar elke dag nog oogscreening wordt gedaan. Een kort gebed of God ervoor wilde zorgen dat deze vrouw zou komen als we haar konden helpen, en dat was alles wat ze kon doen. De kans dat dit zou werken was maar heel erg klein.
Een paar weken later moet deze verpleegster voor 1 dag invallen bij het oogteam. Daar zit de oude vrouw, voor check-up na haar operatie! Precies die dag, precies bij haar. Als dat geen knipoog van God is! Wees getrouw in het kleine, doe wat je hand vind om te doen. Wij doen ons best, God doet de rest! Geweldig als Hij ons soms laat zien wat 'de rest' in kan houden!

Doe je best vandaag!