de patienten zijn er weer!

De laatste weken veel aan boord gezeten. Na de screening begonnen de operaties. De eerste tientallen blinden zijn het dock alweer verlaten, ziende! De eerste patienten zijn alweer ontslagen. Er was weer een tekort aan vvf-patienten. (vrouwen die door een gecompliceerde bevalling inwendig zo beschadigd zijn, dat ze constant urine lekken. Door de stank die ze meedragen worden ze vaak verstoten uit de gemeenschap. Operaties zijn te duur of niet mogelijk hier.) 't Is erg moeilijk om deze vrouwen te vinden, omdat ze zo buiten de gemeenschap leven. En op de screening waren er slechts 4 op komen dagen. De chirurg die deze operaties doet is er maar een kleine maand, dus haast was geboden om ze alsnog te vinden. Vrijdagnacht kwam een busje met 4 vrouwen uit het noorden aan. Ik had nachtdienst, dus zag ze binnenkomen, verward rondkijkend toen ze binnenstapten aan boord. 't Is hier ook een compleet andere wereld dan buiten het schip! Sommigen kijken alleen maar naar de grond, zoveel afwijzing/schaamte??
Sinds gisteren kunnen we weer patienten adopteren. Ik koos voor Amidatuh, een vrouw net zo oud als ik. Vanmiddag voor het eerst langs geweest. Ze blijkt 1 van de vrouwen uit het noorden te zijn. Tegelijk met haar bouw ik nu gelijk een relatie op met 2 anderen. Ik praat engels, een vertaler doet het in het frans, en een vrouw die ook uit het noorden komt vertaalt het in de lokale taal. Ze heeft een baby bij zich, en 'k kon aan haar gezicht zien dat ze het heel fijn vind als ik kom. 'k Vind haar mooi, fijn gezichtje, en grote sprekende ogen. Haar haar is in ijzerdraadjes gewikkeld, ze lijkt wel wat op zo'n Egyptische uit de oudheid :-).
Later sprak ik met een verpleegster, die vertelde dat ze waarschijnlijk zaterdag al naar huis moet. Jammer. Ze is gekomen met haar zwager, want haar man wilde haar niet alleen laten gaan. Gewoonte is dat degene die meekomt met de patient, op een matras onder het bed ligt. Maar de vrouwen aldaar waren het erover eens dat zwagerlief daar niet mocht slapen, dus hij ligt nu ergens anders. Ik heb het idee dat de vrouwen het erg goed met elkaar hebben, als vrouwen onder elkaar met hetzelfde probleem!

Terwijl ik daar stond te praten, was een Nederlandse verpleegster bezig met een oudere vrouw. Vraag mij niet waarom, maar ze moest weten of mevrouw al winden had gelaten. Ze wist alleen het woord ervoor niet! Ik moest lachen: tja, gewoon naar achteren wijzen en geluid nadoen toch? Soms is de taal niet spreken erg komisch.
Afijn, blijkbaar werd het begrepen. Even later zie ik het vrouwtje al haar tanden (die ze niet heeft) bloot lachen. Ze heeft me een lol. De buren willen natuurlijk ook weten wat er is. De nurse moet ook lachen. Ze had een wind gelaten terwijl de nurse haar aan het helpen was. Prompt gaat de lol als een golf de hele zaal door. Voor mij tijd om te vertrekken, receptie wacht.